به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، مینسک زانو یک بافت پوشاننده است که به عنوان یک ضربه گیر بین ران و درشت نی عمل می کند. افرادی که دچار آسیب دیدگی مینسک می شوند مبتلا به آرتروز می شوند و مجبورند فعالیت های حرکتی شان را محدود کنند. این روش که در دانشگاه Cornell طراحی شده است روی مدل جانوری(گوسفند) و شش ماه بعد از جراحی موفقیت آمیز بوده است. محققین قصد دارند که این گوسفند را به مدت یکسال تحت نظر داشته باشند تا مطمئن شوند که این جانور به آرتریت مبتلا نمی شود. از این جهت از این روش در گوسفند استفاده شد که مینسک گوسفند بسیار شبیه انسان است، مطالعات بالینی در مورد انسان می تواند ظرف دو تا سه سال آینده شروع شود. اغلب افراد درسنین میانسانلی رفته رفته با دژنره شدن مینسک مواجه می شوند که معمولا آن ها را نیازمند جراحی های ترمیمی می کند اما اگر بیش از 20 تا 30 درصد مینسک آن ها دچار آسیب شده باشد آن مستعد آرتریت خواهند بود. در روشی که محققین استفاده کردند، محققین در ابتدا با استفاده از پرینتر سه بعدی، یک داربست پلی استری زیست تخریب پذیر را پرینت کردند که از نظر شکل دقیقا شبیه مینسک بیمار بود. علاوه براین مطالعاتی که آن ها انجام دادند نشان داد که دو فاکتور رشد می تواند در غلظت خاص و در زمانی خاص، سلول های بنیادی را برای ترمیم مینسک به جایگاه آسیب فرا بخوانند. استفاده توأمان از این داربست و سلول های بنیادی موجب افزایش کارایی داربست پرینت شد و در واقع داربست اجازه داد که سلول های بنیادی بدن ظرف مدت چهار تا شش هفته مینسک جدیدی را تولید کنند.

پایان مطلب/