به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین دانشگاه درکسل به دنبال درک بهتر ارتباط بین فرایند طبیعی بهبود زخم در بدن و ترمیم بافتی بودجه ای 2 میلیون دلاری را از انستیتو ملی سلامت(NIH) دریافت کرده اند.

 در مطالعاتی که تاکنون در زمینه طب بازساختی و تولید اندام های جایگزین صورت گرفته است مشکل عمده ای که وجود داشته است، عدم رگزایی مناسب در بافت تولید شده بوده است. در این مطالعه جدید دکتر اسپیلر و همکارانش از مزیت های نحوه پاسخ دهی بدن به بیماری ها و آسیب ها استفاده کرده اند تا بتوانند راهی را برای تحریک طبیعی رشد عروق خونی در بافت های جایگزین پیدا کنند:

 ماکروفاژها در سراسر بدن به گردش پرداخته و هر ماده بیماری زایی را در مسیرشان می بلعند. اگرچه این سلول های ایمنی مهاجمین خارجی را تخریب می کنند. اما این سلول ها ویژگی های بدی نیز دارند و در پاسخ های التهابی بدن دخالت کرده و موجب زخم، کبودی و گاهی بیماری های دژنراتیو نیز می شوند. با این حال مطالعات جدیدتر نشان داده است که ماکروفاژها و به طور کلی التهاب، می توانند نقش مهمی در ترمیم و بازسازی بافت بازی کنند که به این دلیل است که این سلول ها می توانند فنوتیپ و عملکردشان را تغییر دهند. این فرایند به خوبی درک نشده است. از طرف دیگر چرا در برخی موارد یک زخم به خوبی بهبود می یابد اما در برخی موارد خیر. در مطالعه جدید دکتر اسپیلر و همکاران قصد دارند دریابند که چگونه عملکرد فنوتیپ های مختلف ماکروفاژی موجب افزایش رشد عروق خونی می شود. زمانی که این رابطه بهتر درک شود، آن ها قصد دارند که از یک پلت فرم و استراتژی زیست ماده ای برای انتقال داروها استفاده کرده و به موجب آن رفتار ماکروفاژها را کنترل کرده و رگزایی را به وسیله سلول های خود بدن تحریک کنند. ایده موجود این است که می توان ماکروفاژ را تنها با یک دارو دستکاری کرد و سپس ماکروفاژ قادر خواهد بود عروق خونی را کنترل کند. مزیت این روش این خواهد بود که میتوان با استفاده از مکانیسم های طبیعی بهبود زخم به پیشبرد فرایند ترمیم کمک کرد. آن ها در این مطالعه بیشتر روی زخم های دیابتی فوکوس خواهند کرد که به دلیل اختلال در فرایندهای ترمیم زخم اتفاق افتاده اند.

پایان مطلب/