به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، قرنیه لایه شفاف و جلویی چشم است که به صورت سدی محافظ برای عدسی عمل می کند و به متمرکز کردن نور به وسیله آن کمک می کند. قرنیه می تواند به دلیل یک التهاب ناشی از عفونت و آسیب های ناشی از سوختگی های حرارتی و شیمیایی و یا تروما، دچار اسکار شود. این اسکار می تواند از شفافیت قرنیه بکاهد و در نتیجه نور به خوبی متمرکز نخواهد شد و این از حدت بینایی فرد می کاهد. در حال حاضر تنها درمان موثر برای این عارضه، پیوند قرنیه است که خود با مشکلاتی مانند کمبود اهداکننده و رد پیوند مواجه است. اما چندین سال قبل دکتر فوندربرگ و همکارانش در دانشگاه پیتزبورگ سلول های بنیادی را از استرومای چشم اجساد انسانی استخراج کردند. استروما، ماتریکسی از فیبرهای کلاژنی است که به قرنیه قدرت می بخشند. این فیبرهای کلاژنی در فرد سالم از نظم و سازماندهی برخوردار هستند اما در زمان آسیب قرنیه این نظم و ترتیب به هم می خورد. این محققین با رشد این سلول های بنیادی در آزمایشگاه و تزریق آن ها به چشم موش دارای نقص قرنیه مشاهده کردند که این سلول های بنیادی ماتریکس شبه اسکار را بازآرایی می کند و آن را به حالت طبیعی بر می گرداند. با این که این دستاورد به نوبه خود موفقیت بزرگی محسوب می شود اما باید توجه داشت که بافت شبه اسکار در موش با بافت اسکاری که در نتیجه عفونت یا جراحت در انسان ایجاد می شود متفاوت است. قرنیه موش ها شامل یک بافت ناقص از نظر بیوشیمیایی است که در آن یک پروتئین ضروری برای تشکیل ماتریکس کلاژنی از دست رفته است اما در چشم انسان بافت اسکار بدون تنها از دست رفتن یک پروتئین نیز ایجاد نمی شود و برای ایجاد بافت اسکار پروتئین های زیادی دچار نقص می شوند. محققین امیدوارند با شناسایی این پروتئین ها و ارزیابی بیشتر سلول درمانی ذکر شده به درمانی برای قرنیه آسیب دیده انسان نزدیک شوند.

پایان مطلب/