به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، پژوهش ها روی بیماری های عصبی مانند پارکینسون معمولا به مدل های جانوری و رده های سلولی عصبی نامیرا تکیه دارند، زیرا معمولا سیستم عصبی مرکزی این بیماران برای انجام تست های تهاجمی قابل دسترس نیستند. سلول های بنیادی عصبی کشت داده شده می توانند جایگزین مناسبی برای این روش ها باشند. با این حال بدلیل حافظه اپی ژنتیکی iPSCها، آماده سازی موثر سلول های بنیادی عصبی نیاز به سلول های بنیادی پرتوان القایی دارد که معمولا از فیبروبلاست های پوستی بدست می آیند و بدست آوردن آن ها می تواند منجر به خونریزی، اسکار و عفونت شود. اما در مطالعه ای جدید محققین ژاپنی کارایی بالقوه روشی کمتر تهاجمی را برای این منظور نشان دادند.

سلول های T می توانند به روشی غیر تهاجمی و با سهولت بیشتر بدست آمده، به نحو موثرتری بازبرنامه ریزی شود و در نهایت منبع مناسب و ایده آلی برای تولید iPSCها باشند. در گام های اولیه، محققین تنها تعداد اندکی سلول بنیادی عصبی از این iPSCهای مشتق از سلول هایT بدست آوردند که کمتر از تعدادی بود که از iPSCهای مشتق از فیبروبلاست ها بدست می آید. برای افزایش کارایی تمایز این سلول ها، محققین به جای این که این iPSCها را به صورت اجسام جنینی کشت دهند به صورت نوروسفیر کشت دادند. با استفاده از این پروتکل، iPSCهای مشتق از سلول های T به طور موثرتری به سلول های عصبی تمایز یافتند که با iPSCهای مشتق از فیبروبلاست ها برابری می کرد. نوروسفیرهای تولید شده از iPSCهای مشتق از سلول هایT به نورون ها و انواع زیرنوع های عصبی مختلف و در مقادیر مناسب تبدیل شدند.

پایان مطلب/