به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، برای تولید این تخمدان های زیست مصنوع، محققین از پرینتر سه بعدی برای تولید داربست هایی استفاده کردند که سلول های تولید کننده هورمون و سلول های تخم نابالغ(اووسیت ها) را حمایت می کند. ساختار این داربست از ژلاتین بود. این داربست ها فضای کافی را برای رشد اووسیت، تشکیل عروق خونی و تخمک گذاری مهیا می کنند. با استفاده از کشت های سلولی انسانی، محققین تعیین کرده اند طراحی بهینه داربست باید به صورت متقاطع باشد تا به سلول ها اجازه دهد به نقاط مختلفی از داربست بچسبند. فولیکول های تخمدانی روی این داربست ها کشت داده شدند تا تخمدانی زیست مصنوع را تولید کنند. همان طور که گفته شد برای تست ایمپلنت، محققین تخمدان های موش را برداشته و آن ها را با تخمدان های زیست مصنوع جایگزین کردند. بدنبال این امر، موش تخمک گذاری کرد و منجر به تولید نوزادانی سالم شد و موش قادر به پرستاری از آن ها بود. محققین امیدوار هستند که از این تکنولوژی برای ایجاد یک تخمدان زیست مصنوع استفاده کنند که می توانند به خانم ها ایمپلنت شوند و باروری آن ها را احیا کند. یکی از گروه هایی که می تواند از مزایای این تخمدان ها استفاده کنند، بازماندگان سرطان های کودکی هستند که در خطر ناباروری ناشی از شیمی درمانی و ... قرار داشته اند.

پایان مطلب/