به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در حال حاضر تکنیک های مختلف برای ساخت بافت سه بعدی از سلول های قلبی وجود دارد، اما این روش جدید تعداد سلول های بسیار کمتری نیاز دارد، آسان تر است، ارزان تر است و سیستم موثرتری به شمار می آید. ساخت سلول های قلبی از سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) که از خود بیماران مشتق شده اند، محققین را قادر می سازد به مطالعه و تست داروها روی بیماری های خاص قلبی بپردازند. با این حال، سلول های ساخته شده از این سلول های iPS نسبتا نابالغ هستند و سلول های قلبی را شبیه سازی می کنند که بیشتر در جنین وجود دارند تا فرد بالغ. از طرفی، این سلول ها برای تست داروها مناسب نیستند زیرا آنها به طور مناسبی پیش بینی نمی کنند که دارو چه تاثیری روی سلول های قلبی بالغ می گذارد.

در این مطالعه محققین دانشگاه کالیفرنیا، ابتدا سلول های عضله قلبی و سلول های بافت پیوندی را از سلول های iPS‌تولید کردند. سپس آن ها این سلول ها را در ظروف خاصی که به شکل استخوان سگی کوچکی بود ترکیب کردند. این شکل منحصربفرد، سلول ها را تحریک به خودسازماندهی به صورت فیبرهای عضلانی طویل کرد. ظرف یکی دو روز، ریز بافت هایی تشکیل شد که از نظر عملکردی و ساختاری شبیه عضله قلبی بود. برای مثال، زمانی که محققین نحوه پاسخ دهی این سلول ها به داروهای خاص که سلول های قلبی جنینی را مختل می کنند تست کردند، مشاهده کردند که پاسخ دهی آن ها مشابه بافت قلبی بالغ بود.

 همان طور که گفته شد در این مطالعه محققین برای نشان دادن ریز عضله قلبی، سلول ها را مجبور به سازماندهی و کشیده شدن درون یک بافت سه بعدی کردند که به تکوین و تحریک آن ها برای تبدیل شده به سلول های بالغ تر کمک می کند و می تواند پیش بینی بهتری از اثر دارو روی سلول های قلبی بالغ داشته باشد. در مقایسه با روش های مهندسی بافت این روش جدید هزاران برابر سلول کمتری را برای رشد بافت نیاز دارد. استفاده از سلول های کمتر، محققین را قادر می سازد که از یک منبع سلولی برای تعداد بیشتری آزمایش استفاده کنند.

پایان مطلب/