به گزارش بنیان به نقل ازstem-cells-news، در مطالعه ای که در دانشگاه مک گیل صورت گرفته است، محققین روی پروتئینی شناخته شده به نام فولیکولین و نقشی که در تنظیم فعالیت سلول های چربی بازی می کند، فوکوس کرده اند. آن ها مشاهده کردند که با ناک اوت کردن ژنی که فولیکولین را در سلول های چربی موش تولید می کنند، مجموعه ای از سیگنال های زیست مولکولی شروع می شود که سلول ها را از سلول هایی با قابلیت ذخیره سازی چربی به سلول هایی با قابلیت سوزاندن چربی تبدیل می کند. این فرایند را قهوه ای کردن سلول های چربی می نامند. چربی قهوه ای رنگش را به دلیل میتوکندری های غنی از آهن بدست آورده است. نقش اصلی چربی قهوه ای سوزاندن انرژی برای تولید گرما است و این امر به حفظ دمای بدن کمک می کند. چربی سفید در نقش بافت ذخیره کننده چربی عمل می کند. اما اخیرا محققین چربی را شناسایی کرده اند که رنگی ما بین قهوه ای و سفید دارد و آن را اصطلاحا چربی بژ می نامند که در پاسخ به برخی محرک ها مانند سرما شبیه چربی قهوه ای عمل می کنند. از زمان شناسایی این چربی بژ، چالش ها بر سر یافتن راهی برای تبدیل سلول های چربی سفید به سلول های بژ سوزاننده انرژی بوده است.

در این مطالعه محققین موش هایی تولید کردند که قادر به تولید فولیکولین نبودند. آن ها موش های طبیعی و موش های ناقص برای فولیکولین را با رژیم غذایی پر چربی تغذیه کردند. مشاهده کردند که موش های طبیعی خیلی سریع دچار اضافه وزن شدند و این در حالی بود که موش های ناقص برای فولیکولین لاغر ماندند و هیچ نشانه ای از افزایش انسولین و تری گلیسریدها در آن ها مشاهده نشد. با اندازه گیری نرخ مصرف اکسیژن و تولید CO2 آن ها در یافتند که موش های ناقص برای فولیکولین چربی بیشتری را می سوزانند و میزان چربی سفید به چربی کل شان کمتر از موش های طبیعی است. با توجه به آن چه گفته شد به نظر می رسد که فولیکولین می تواند هدفی برای کاهش چاقی و دیابت و بیماری های مربوط به آن ها باشد.

پایان مطلب/