به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، بیمارانی که به دلیل نارسایی کلیوی شان ناچار به دیالیز شدن های متعدد هستند، به دلیل این که بیش از حد به عروق آن ها سوزن وارد می شود، رفته رفته عروق خونی شان تجزیه و تخریب می شود و متاسفانه نیازمند گرافت های سنتتیک می شوند. چنین گرافت های متاسفانه مستعد عفونت، لخته شدن و سایر اختلالات هستند. اینک محققین دانشگاه های Duke‌و Yale توانسته اند گرافت های زیست مهندسی شده جایگزینی را ارائه دهند که از بافت خود بیمار یا یک جانور مشتق شده اند و به نظر می رسد که عملکرد بهتری را در مقایسه با نمونه های سنتتیک نشان دهند. دکتر جفری لاوسن این عروق خونی زیست مهندسی شده را گامی حیاتی در مهندسی بافت می داند. این عروق خونی هیچ گونه سلول زنده ای ندارند و در مقایسه با نمونه سنتتیک نیازمند گذشت زمان برای یکپارچه شدن با بافت میزبان نیستند. برای تولید این عروق خونی محققین ابتدا سلول های عروقی را از اهدا کننده های انسانی جداسازی کردند و آن ها را محیط کشت رشد دادند. سپس آن ها این سلول ها را روی داربست های تخریب پذیری با شکلی شبیه عروق خونی کشت دادند. همان طور که بافت رشد کرد، درون محیطی از مواد غذایی غوطه ور شد و همزمان کشیده شد تا ویژگی های فیزیکی عروق خونی واقعی را بدست آورد. بعد از این فرایند که هشت هفته به طول انجامید، داربست ها تخریب شدند و آن چه باقی ماند بافت مهندسی بود که از ابتدا با ویژگی بافتی طبیعی رشد کرده بود. در گام نهایی محققین برای از بین بردن سلول ها، بافت حاصل را با محلولی ویژه شست و شو دادند و ساختار رگ مانند سلول زدایی شده ای باقی ماند که هیچ گونه ترکیبی که ایجاد واکنش ایمنی کند، نداشت. یک سال بعد از پیوند این رگ های مهندسی شده به بیماران، این بافت ها کاملا ایمن و دارای عمل کرد بوده اند، یکپارچگی مکانیکی شان را حفظ کرده اند و هیچ گونه نشانه ای از رد پیوند نیز مشاهده نشده است.

پایان مطلب/