به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، از آن جایی که این سلول های عصبی ضربان ساز قلبی از سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPS) بدست می آیند که خود از سلول های پوستی افراد مشتق شده اند، به نظر می رسد که این سلول های عصبی سمپاتیک بتوانند به مطالعه اختلالاتی که روی سیستم عصبی و به دنبال آن روی بافت هایی مانند بافت قلبی اثر می گذارند کمک کند.

تفکر و ایده این مطالعه از این واقعیت حاصل شد که محققین دریافتند که بسیاری از داروهای امیدوار کننده به دلیل عوارض جانبی سیستم عصبی مانند افزایش فشار خون با شکست مواجه می شوند. پیشرفت صورت گرفته در این مطالعه این امیدواری را ایجاد می کند که روزی بتوانیم پیش بینی بهتری از اثرات داروها روی عملکرد اندام های حیاتی مان و با استفاده از سلول های رشد یافته در آزمایشگاه داشته باشیم.

برای تولید سلول های عصبی سمپاتیک کنترل کننده عملکرد قلبی محققین هم از سلول های بنیادی جنینی و هم از سلول های بنیادی پرتوان القایی استفاده کردند. آن ها ترکیبات شیمیایی مختلف را در زمان بندی های مختلف روی این سلول ها تست کردند تا بتوانند مراحل مختلف تمایز و بلوغ سلول های عصبی طی دوران جنینی را شبیه سازی کنند. اما آیا این سلول ها قادر به جفت شدن مناسب با سلول های هدف شان یعنی سلول های عضلانی قلبی هستند؟

برای کشف این موضوع، محققین آن ها این سلول های عصبی مشتق از iPSCها را در همراه با سلول های عضلانی قلبی مشتق از سه منبع کشت دادند: موش نوزاد، سلول های بنیادی جنینی موش و سلول های iPS انسانی. سلول های عصبی با هر سه نوع سلول ارتباط برقرار کردند اما زمانی که آن ها نیکوتین را برای تحریک سلول های عصبی اضافه کردند، تنها سلول های عضلانی موش نوزاد به آن پاسخ داد و تپشی سریع تر داشت. هر چند این نتایج امیدوار کننده است، اما محققین بر این باورند که برای رسیدن به نتایج قطعی تر نیاز به بررسی های بیشتر است. البته آن ها مطمئن هستند که ارتباط برقرار کردن سلول های عصبی با سلول های دیگر برای بالغ شدن آن ها نیز حیاتی است.

پایان مطلب/