به گزارش بنیان به نقل از stem-cells-news، گلیوبلاستما اغلب شکل فعالی از ژنی به نام MGMT‌را حمل می کند که یک آنزیم ترمیم کننده DNA‌را کد می کند و مکانیسمی محافظتی برای سلول های سرطانی در برابر شیمی درمانی محسوب می شود. برای چیره شدن بر این اثر محاقظتی، پزشکان از بنزیل­گوانین استفاده کردند که دارویی است که MGMT‌را محافظت می کند اما منجر به آسیب پذیر شدن سلول های خونی و مغز استخوان می شود. به همین دلیل محففین در مرکز تحقیقات سرطان هاچینسون روش جدیدی را با پیوند کردن سلول های بنیادی مدیفه شده ژنتیکی ارائه کردند.

با دادن سلول های بنیادی مغز استخوان P140K که ورژن تعدیل شده ای از MGMT است، آن سلول ها در برابر اثرات سمی بنزیل گوآنین و شیمی درمانی حفاظت شدند و این در حالی بود که سلول های توموری باز هم حساس به شیمی درمانی باقی ماندند. این درمان آنالوگی برای هدف قرار دادن سلول های توموری و سلول های مغز استخوان است اما سلول های مغز استخوان در این درمان دارای سپری حفاظتی می شوند و این در حالی است که سلول های توموری این سپر را دارا نخواهند بود. سه بیماری که در این مطالعه مورد درمان قرار گرفتند به طور میانگین تا 22 ماه بعد از دریافت سلول های بنیادی خون خودشان زنده مانند و این در حالی است که در حالت طبیعی میانگین بقای بیماران نزدیک به یک سال است.

پایان مطلب/