به گزارش بنیان به نقل از momentum.vicc.org، برای پاسخ به برخی سوالات مرسوم در مورد پیوند سلول های بنیادی، مصاحبه ای با دکتر Madan Jagasia را می خوانید که یکی از متخصصین خون شناسی و پیوند سلول های بنیادی در این مرکز محسوب می شود. بخش اول این مصاحبه را در روزهای قبل خواندید و اینک ادامه ماجرا...

چرا شما سلول های بنیادی یک بیمار را مجددا به وی پیوند می کنید؟ آیا این منجر به عود مجدد بیماری نمی شود؟

یک پیوند اتولوگ بیش از این که شبیه پیوند واقعی باشد بیشتر" نجات" سلول های بنیادی محسوب می شود و تنها برداشتن سلول های بنیادی و بازگرداندان مجدد آن ها به بیمار محسوب می شود. ما به عنوان بخشی از فرایند پیوند، از مغز استخوانن نمونه برداری می کنیم تا مطمئن شویم که مغز استخوان آلودگی شدید به سلول های بدخیم ندارد. هر چند ما می دانیم که دلیل عود مجدد سرطان، وجود سلول های سرطانی مقاوم در بیمار است که بوسیله شیمی درمانی کشته نشده اند و دلیل عود مجدد سرطان، سلول های بنیادی پیوند نیست.

فرایند پیوند چگونه است؟

در پیوند اتولوگ ما سلول های بنیادی بیمار را جمع کرده، بیمار را با دوز بالای شیمی درمانی یا پرتودرمانی تیمار می کنیم تا مغز استخوان موجود را تخریب کنیم، سپس سلول های بنیادی مجددا به صورت رون سیاهرگی به بیمار تزریق می شود تا مغز استخوان جدیدی را تولید کند. در پیوندهای آلوژن یا اهدایی، ما همیشه به دوز بالای شیمی درمانی برای بیمار بالغ نیاز نداریم. هدف از شیمی در مانی کشتن سیستم ایمنی گیرنده است و در نتیجه سلول های اهدایی رد پیوند نخواهند شد. سیستم ایمنی اهدایی خود با تومور مبارزه خواهد کرد. این فرایند را گرافت علیه تومور می نامند.

بعد از پیوند برای سلول های بنیادی چه اتفاقی می افتد؟

سلول های بنیادی تزریق شده راهشان به مغز استخوان را پیدا کرده و شروع به تولید سلول های خونی می کنند. این فرایند عموما دو هفته طول می کشد اما امکان طولانی تر شدن آن برای سلول های بنیادی مشتق از خون بند ناف وجود دارد. با مونیتور کردن تعداد سلول های خونی، ما می توانیم دریابیم که آیا پیوند موفقیت آمیز بوده است یا خیر.

آیا گرافت علاوه بر تومور می تواند سایر بافت های بدن را نیز مورد حمله قرار دهد؟

بله این احتمال وجود دارد، در مورد پیوندهای آلوژن مشکلی به نام پیوند علیه میزبان(GVHD) وجود دارد. در این حالت، پیوند تفاوتی بین سلول های توموری بیمار و سلول های سالم قائل نمی شود و در نتیجه ممکن است بافت های سالم را نیز مورد حمله قرار دهد. این مشکل یکی از چالش های بزرگ پیوند سلول های بنیادی محسوب می شود.

شانس موفقیت پیوند سلول های بنیادی برای درمان سرطان چقدر است؟

نرخ موفقیت یا درمان که آن را درصد بیمارانی که به مدت پنج سال بعد از پیوند زنده می مانند نیز محسوب می کنند به میزان پیشرفت بیماری و منبع سلول های بنیادی مورد استفاده بستگی دارد. برای مثال، برای فردی که در 20 سالگی مبتلا به کم خونی آپلاستیک تشخیص داده شده و مورد سلول درمانی با سلول های بنیادی مشتق از یکی از نزدیکانش قرار گرفته است، میزان موفقیت بیش از 90 درصد است.

پایان مطلب/