به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، مطالعات گذشته نشان داده ست که پیوند بافت عصبی جنینی موجب بهبود قابل توجه فرایندهای بیوشیمیایی و بالینی در پارکینسون می شود. اما متاسفانه منبع بافت جنینی محدود بوده و استفاده از این بافت ها نیز با مباحث اخلاقی روبرو است. به همین دلیل آن ها رو به استفاده از سلول های بنیادی پارتنوژنتیک انسانی آوردند که به دلیل این که تولید آن ها نیاز به تخریب جنین های انسانی ندارد منبع مناسب سلولی را فراهم می کنند.

تیمی از محققین آمریکایی که در حال تست سلول درمانی ها برای بیماری پارکینسون هستند دریافته اند که پیوند سلول های بنیادی عصبی مشتق از سلول های بنیادی پارتنوژنتیک انسانی(hpNSCs) به پریمات های غیر انسانی مدل شده برای بیماری پارکینسون، موجب ریکاوری رفتاری آن ها شده و غلظت های دوپامین مغزی آن ها را افزایش می دهد. این سلول ها بیان ژن ها و مسیرهای سودمند در فعالیت های مغزی مربوط به پارکینسون را در مقایسه با جانوران مدلی که مورد سلول درمانی قرار گرفته اند بهبود می بخشند. این اولین مطالعه جامعی است که حاکی از بهبود عملکردی جانوران مبتلا به پارکینسون بعد از پیوند hpNSCs است.

پایان مطلب/