به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، مطالعه ای جدید در نیویورک نشان می دهد که پروتئین اینتگرینβ1 برای باسازی عضلات حیاتی است و می تواند هدف درمانی مهمی برای برای مبارزه با پیری یا بیماری عضلات باشند. سلول های بنیادی عضلانی منبع اولیه ای را برای بازسازی عضلات بعد از آسیب فراهم می کنند. این سلول ها در بافت عضلانی به صورت خفته هستند و اصطلاحا آن ها را سلول های اقماری می گویند. در زمان آسیب این سلول ها فعال شده و تکثیر می شوند و تبدیل به فیبرهای عضلانی می شوند تا عملکرد عضلانی را بهبود ببخشند. بعد از ترمیم برخی از این سلول ها به حالت خفته بر می گردند تا بتوانند در صورت لزوم مجدد به خودترمیمی عضله بر گردند.

در این مطالعه محققین نشان داده اند که عملکرد اینتگرین ها بویژه اینتگرینβ1 برای حفظ چرخه های خفتگی، فعال سازی، تکثیر و مجددا خفتگی سلول های بنیادی عضلانی حیاتی است. این اینتگرین ها به عنوان رابطی برای محرک های شیمیایی و فیزیکی خارجی عمل می کنند و بدون آن ها بسیاری از فرایندهای ترمیمی و بازسازی مختل می شوند. محققین در این مطالعه نشان دادند که اینتگرینβ1 در سلول های بنیادی عضلانی پیر شده کاهش می یابد و زمانی که محققین به طور مصنوعی اینتگرین ها را در موش هایی با عضلات پیر فعال کردند، توانایی های بازسازی کننده آن ها تا حد جوانی احیا شد. سلول های بنیادی عضلانی اینتگرینβ1 را برای برهمکنش با سایر پروتئین ها در محیط خارج عضلات استفاده می کنند که یکی از این پروتئین های مهم فیبرونکتین است. محققین کشف کرده اند که عضلات پیر شده حاوی سطوح بسیار کاهش یافته ای از فیبرونکتین در ماتریکس خارج سلولی شان هستند که بسیار کمتر از سلول های عضلانی جوان است. بر مبنای مطالعات جانوری می توان گفت که افزایش بیان اینتگرینβ1 و احیای سطح فیبرونکتین عضلات در موش های پیر منجر به احیای عضلات و جوان سازی آن ها می شود.

پایان مطلب/