به گزارش بنیان به نقل ازstem-cells-news، چندی پیش مطالعه ای انجام شد که پتانسیل سلول های القایی و سلول های جنینی برای تمایز به سلول های مغزی را با هم مقایسه کرد و در نهایت نشان داد که سلول های القایی(حتی آن هایی که برای بازبرنامه ریزی آن ها از فاکتورهای ژنتیکی استفاده شده است)، به اندازه همتایان جنینی شان قابلیت و کارایی تمایزی را ندارند. در توصیف بیشتر این مطلب دکتر ژانگ یکی از محققین مدرسه پزشکی ویسکونزین مادیسون بیان کرده است که این مطلب که سلول های القایی زیاد قابل پیش بینی نیستند و پتانسیل تمایزی آن ها را نمی توان به خوبی پیش بینی کرد موجب می شود که در کار کردن با آن ها در تحقیقات و بویژه در بالین با مشکل مواجه شویم. این در حالی است که سلول های بنیادی جنینی بیشتر قابل پیش بینی هستند. با این حال محققین به دلیل قابلیت ها و مزایای سلول های بنیادی پرتوان القایی هیچ گاه از این سلول ها قطع امید نکرده اند. مطالعه ای جدید در ویسکونزین مادیسون، توانایی 5 رده سلول بنیادی جنینی را با 12 رده سلول القایی و با استفاده از روش های مختلف مقایسه کرد. در این میان سلول های بنیادی جنینی به عنوان گلد استاندارد در نظر گرفته شدند، زیرا این سلول ها قابلیت تمایز به همه 220 نوع سلول موجود در بدن را دارا هستند. ژانگ و همکارانش دریافتند که سلول های القایی به سلول های پیش ساز عصبی و سپس به نورون های دارای عملکرد تمایز می یابند. با این حال، آن ها به همه قابلیت های تمایزی نورون هایی که از سلول های بنیادی جنینی به دست می آیند، متعهد نیستند. این امر نشان می دهد که فاکتورهای ناشناخته ای وجود دارد که استفاده از آن ها در مدل سازی بیماری ها در آزمایشگاه محدود می کند. این یعنی که یکی از اولیه ترین کاربردهای تکنولوژی سلول های بنیادی در مورد آن ها با شکست مواجه شده است و در نتیجه این فاکتورهای ناشناخته استفاده از آن ها در بالین و سلول درمانی را نیز با ابهام مواجه می کند. ژانگ می گوید احتمالا غیبت فاکتورهای ژنتیکی اگزوتیک(ناشناخته) می تواند منجر به تولید سلول هایی کاملا مشابه سلول های بنیادی جنینی شود. این نشان می دهد که تکنیک های تولید کننده سلول های بنیادی پرتوان القایی هنوز به اندازه کافی بهینه نیستند و هنوز جای کار دارند.

پایان مطلب/