به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، این محققین در دانشگاه لیسبون نشان داده اند که سیستم عصبی روده به عنوان چشم و گوش سیستم ایمنی عمل می کند. در واقع این سلول های عصبی هشدارهایی را از روده دریافت می کنند و آن ها را به دستورالعمل های خاصی برای سیستم ایمنی تبدیل می کنند تا آسیب وارده را ترمیم کنند. در واقع روند شناسایی این مکانیسم زمانی کلید خورد که این محققین حضور یک گیرنده پروتئینی به نام Ret را روی سطح نوعی از سلول های ایمنی به نام لنفوسیت های ذاتی شناسایی کردند. این لنفوسیت ها مهمترین نقش را در تنظیم التهاب و عفونت غشای موکوسی به عهده دارد. گیرنده Ret به عنوان سوئیچی برای روشن و خاموش کردن سیگنال های دریافتی عمل می کند. مطالعات بیشتر نشان داد که بلافاصله زیر موکوس روده ای، هزاران کلاستر سلولی وجود دارد که هر کدام حاوی 100 تا 200 لنفوسیت ذاتی بیان کننده Ret است. به نظر می رسد که پروتئین Ret تولید اینترلوکین 22 را تنظیم می کنند که مولکولی است که به صورت خارق العاده ای برای ترمیم اپی تلیوم گوارشی مهم است. در واقع موش های ترانس ژنی که Ret‌را بیان نمی کنند، اپی تلیوم روده ای تغییر یافته ای دارند که قادر به بازسازی و بیان ژن های پیش برنده ترمیم نیستند. از طرفی محققین نشان داده اند که کلاسترهای این لنفوسیت ها ذاتی بسیار به سلول های گلیالی نزدیک هستند و این سلول ها هستند که فاکتورهای نوروتروفیکی را سنتز می کنند که پروتئین Ret را روی سطح لنفوسیت ها فعال می کند. سلول های گلیالی، نورون نیستند اما جزئی حیاتی از سیستم عصبی به شمار می آیند. در واقع به نظر می رسد که این سلول های گلیالی هستند که سیگنال های مربوط به حضور باکتری ها و آسیب به بافت روده ای را شناسایی می کنند و بدین ترتیب مکانیسمی را فعال می کنند که به موجب آن لنفوسیت های ذاتی با فرایند التهاب مقابله می کند.

پایان مطلب/