به گزارش بنیان به نقل ازmeidcalxpress، این مطالعه جدید، باور عمومی که مفاصل لغزنده ای که حرکت را تسهیل می کنند(مفاصل سینوویال) در مهره داران موجود روی خشکی مانند انسان وجود دارد را به چالش می کشاند. تا کنون محققین تصور می کردند که تنها این مهره داران هستند که با داشتن مفاصل سینوویال زانو و لگن مستعد استئوآرتریت هستند. اما مطالعه ای جدید نشان داده است که گورخرماهی و سایر ماهی های دارای باله اشعه ای دارای مفاصل سینوویال هستند که تا حدی شکننده هستند.

 اما ایجاد اولین مدل آرتریتی در گورخرماهی به عنون مدلی بازسازی کننده و نوظهور برای مطالعات پزشکی راه را برای یافته های جدید در زمینه آرتریت و قطعا رسیدن به درمان های جدید هموار می کند. در این مطالعه دکتر امجد عسکری در آزمایشگاه کرامپ USC نشان داده است که مفاصل خاصی در آرواره و باله های گورخرماهی دارای شباهت هایی با مفاصل سینوویال موجود در پستانداران است. این شباهت این حس را ایجاد می کند که به مقاومت آبی موجود کشش قابل توجهی را روی این مفاصل ایجاد می کند و این امر مفاصل را مستعد ارتریت می کند.

مهره داران استخوانی چارپا مانند انسان از ماهی های باله گوشتی تکامل یافته اند. با این حال مدل آزمایشگاهی مناسبی برای مطالعه آن ها وجود ندارد و در این محققین ناچار شدند روی گورخرماهی فوکوس کنند که قرابت تکاملی با ماهی مذکور دارد. محققین با استفاده از سی تی اسکن مشاهده کردند این ماهی ها دارای مفاصل سینوویالی هستند و این مفاصل پروتئینی را تولید می کنند که بسیار مشابه ماده ای است که مفاصل انسانی را لغزنده می سازد و لوبریکن نام دارد. ایجاد اولین مدل استئوآرتریتی ژنتیکی در ماهی ها بسیار هیجان انگیز است.

پایان مطلب/