به گزارش بنیان به نقل ازSciencedaily، کلید استفاده از سلول های بنیادی در طب بازساختی و مهندسی بافت داشتن ویژگی پرتوانی آن ها است. این امر موجب شده است که محققین همواره به دنبال راهی معقول و مطمئن برای کشت سلول های بنیادی پرتوان و حفظ بنیادینگی آن ها باشند. تولید سلول های بنیادی جنینی انسان در اولیه ترین مراحل پرتوانی که آن را مرحله ground‌ یا naive‌می نامند بسیار مشکل است اما این کار در مورد موش به راحتی انجام می گیرد. اما محققین دانشگاه EPFL‌با همکاری محققین MIT فرایندی چهار مرحله ای را برای تعیین ویژگی های دقیق سلول های بنیادی جنینی و ربط دادن آن ها به مراحل تکوینی دقیق معرفی کرده اند.

اولین معیار شامل یک روش دقیق برای مشاهده این است که چگونه سلول های بنیادی naive در تشکیل جنین موش-انسان شرکت می کنند. اگر موجود حاصل(کایمرا) حاوی DNA انسانی باشد، این نشان می دهد که سلول های بنیادی به خوبی پیوند شده اند.

دومین معیار شامل بیان پروفایلی از 4.5‌میلیون بیومارکر RNA به نام عناصر ترانسپوزن است که واحدهای ژنتیکی است که می تواند در اطراف ژنوم حرکت می کند و نیمی از ژنوم انسانی را می سازد. از آن جایی که آن ها می توانند موتاسیون های خطرناکی را با ورودشان به درون ژن ها ایجاد کنند، این عناصر در مراحل اولیه تکوین سرکوب می شود. با این حال این عناصر بیان ژن ها را نیز تنظیم می کنند و برای حفظ هموستازی موجودات ضروری هستند. محققین نشان داده اند که پروفایل کردن چنین عناصر ترانسپوزونی که در سلول های بنیادی فعال هستند یک نشانگر بسیار حساس و تکرارپذیر مرحله پرتوانی سلول ها است.

سومین معیار روی وضعیت متیلاسیون DNA سلول ها فوکوس کرده است که در سلول های naive‌در مقایسه با مراحل اولیه تر کمتر است. در نهایت چهارمین معیار وضعیت اپی ژنتیکی کروموزوم X در سلول های naive خانم ها است که شبیه آن چیزی است که در جنین های پیش از لانه گزینی وجود دارد.

این مطالعه نقشه ای را برای ارزیابی وسیع مراحل تکوینی  و وضعیت و کیفیت سلول های پرتوان انسانی ارائه می دهد و می تواند بر محدودیت های موجود برای استفاده از چنینی سلول هایی و استفاده از آن ها در تحقیقات و کاربردهای بالینی فائق آید.

پایان مطلب/