درمان تشنج با استفاده از بافت زنده مغز
بافت زنده مغز در حالت عادی تنها می تواند 3 دقیقه بیرون از جمجمه زنده بماند ولی تلاش محققان ما برای انجام درمان بیماریهای صرع و تشنج باعث شد تا بتوانند به مرحله ای از پیشرفت برسند که بافت زنده مغز را برای 48 ساعت بیرون از جمجمه نگهداری کنند.
امتیاز:
اغلب بیماری صرع در دهه اول زندگی شروع شده به طوریکه منحنی شیوع صرع به اوج خود می رسد. در سنین بالای 60 سال در 52 درصد آنها علت صرع را می توان در ضایعات عروق مغزی (سکته مغزی) بیماری های تحلیل برنده مغزی همانند آلزایمر و نهایتاً موارد مادرزادی جستجو کرد.
ولی می توان تغییرات وابسته به سن در مغز، منجر به پایین آمدن آستانه تحریک پذیری برای تشنج می شود. منحنی صرع بدین گونه است که در اوان کودکی شروع، در میانسالی ثابت و از 65 سال به بالا افزایش می یابد.
حال محققان کشورمان توانسته اند از بافت زنده مغز برای درمان این بیماری مدد گیرند. بافت زنده مغز در حالت عادی تنها می تواند 3 دقیقه بیرون از جمجمه زنده بماند ولی تلاش محققان ما برای انجام درمان بیماریهای صرع و تشنج باعث شد تا بتوانند به مرحله ای از پیشرفت برسند که بافت زنده مغز را برای 48 ساعت بیرون از جمجمه نگهداری کنند.
بیمارستان خاتم الانبیاء چهارمین کشور دنیا نام است که با دستیابی به دانش پزشکی در نگهداری بافت زنده مغز بیرون از جمجمه، به دنبال درمان تشنج است.
كشف محافظ سلول های عصبی در هنگام صرع و سكته مغزی
از سوی دیگر محققان پروتئین مهمی كشف كرده اند كه می تواند در هنگام سكته مغزی یا حملات صرع، به منظور محافظت از سلول های عصبی فعال شود.
به گزارش ساینس دیلی، محققان دانشگاه بریستول دریافتند، این پروتئین كه 'SUMO ' نام دارد، انتقال اطلاعات بین سلول های عصبی را در مغز تنظیم می كند.
این پژوهشگران می گویند این كشف می تواند به ارائه درمانهای جدیدی برای سكته مغزی و صرع منجر شود. به گفته این پژوهشگران، SUMO مسئول كنترل فرایندهای شیمیایی است كه ساز و كارهای حفاظتی از سلول های عصبی مغز را افزایش یا كاهش می دهد.
پروتئین مهم SUMO، واكنش های ظریفی را برای میزان فعالیت مغز ایجاد می كنند تا میزان انتقال اطلاعات توسط گیرنده های kainite را تنظیم كند. گیرنده های kainite مسئول ارتباط بین سلول های عصبی و فعالیت هایی هستند كه موجب بروز حمله صرع و مرگ سلول های عصبی می شوند.
به گفته محققان پروتئین SUMO نقش مهمی را در حفاظت عصبی ایفا می كند. این یافته ها حاكی از ارتباط بین SUMO و گیرنده kainite است كه شناخت ما را از فرایندهایی افزایش می دهد كه سلول های عصبی از آنها برای حفاظت از خودشان در برابر فعالیت های بیش از اندازه و غیرطبیعی استفاده می كنند.
این پژوهش از آن جهت اهمیت دارد كه چشم انداز جدید و شناخت عمیق تری از چگونگی تنظیم جریان اطلاعات بین سلول های مغز ارائه می كند.
این گروه دریافت افزایش میزان پروتئین SUMO متصل به گیرنده kainite - كه می تواند ارتباط بین سلول ها را كاهش دهد - می تواند راهی برای درمان صرع با پیشگیری از تحریك بیش از حد سلول های عصبی مغز باشد.
نتایج این تحقیقات در نشریه PNAS و Nature Neuroscience منتشر شده است.
پایان مطلب/