به گزارش بنیان به نقل از Sciencedaily،دکترمارکوس نشان داد که بعد ازتزریق سلول های بنیادی جریان ضعیفی  از سلول ها به عنوان شبکه ترابکولار تازه ایجاد شده به راه می افتدکه می تواند مسیری جهت تخلیه مایعات جمع شده درون چشم باز کند، زیرا این مایعات جمع شده سبب افزایش فشار درون چشم شده و این افزایش فشار نیز سبب آسیب به عصب چشمی و درنهایت منجر به نابینایی فرد می شود. بنابراین این محققین امیدوارند با جایگزین کردن این سلول های شبکه ترابکولار آسیب دیده دراین بیماران با سلول های بنیادی بتوانند خطرات این بیماری را دفع کنند.یافته های این مطالعه در Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.برای ایجاد این سلولهای بنیادی ازسلول های پوست فرد بیمار،سلو لهای بنیادی پرتوان القایی تولیدکردند تا خطر ناشی از رد پیوند حاصل ازسلول درمانی ،دراین بیماران را کنترل کنند.

طراحی آزمایش این گروه به این نحو بود که ابتداسلولهای بنیادی تولید شده را درمحیط آزمایشگاه با محیط مناسب تیماری وتکثیری سلولهای ترابکولارتیمار می کردندو بعد از دیدن تکثیر و تمایز این سلول ها،سلول هایشان را تزریق می کردند ونتیجه آزمایششان را تا 9هفته بعد از تزریق دنبال کردند و مشاهده کردند موش ها همچنان زنده و بدون گلوکوم هستند ،این زمان درمان و دنبال کردن نتیجه درمان درموش ها، برای انسان با برابر با پنج سال درمان است.

درحدود 120000امریکایی نابینای مبتلا به گلوکوم وجود دارد و خطر ابتلا به این بیماری بیشتر برای افراد دارای سن بالای 60 ، مبتلا به دیابت و دارای سابقه ژنتیکی می باشد ، این بیماری غیر قابل درمان است وسلول درمانی تنها برای ممانعت از پیشرفت بیماری و نابینا شدن است  زیرا این بیماری به سبب نقص درژن سازنده شبکه ترابکولار ایجاد می شودو درمان های حاضربرای این بیماری ،استفاده ازلیزر،قطره وعمل جراحی است وهنوز سلول درمانی این بیماری برروی مدل های حیوانی در حال انجام است. این محققین قصد دارند مطالعاتشان را تا فاز کلینیکال انسانی ادامه دهند.

پایان مطلب/