به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، آن ها کشف کرده اند که تغییراتی در مغز استخوان برای رشد چنین سرطان های مورد نیاز است و در صورت تشخیص زودهنگام می توان آن را در همان مراحل اولیه ریشه کن کرد.

میلوما، پلاسما­ سل ها را تحت تاثیر قرار می دهند که نوعی از سلول های سفید خونی هستند که از مغز استخوان منشا می گیرند. آمارها نشان می دهد که بیش از 4000 نفر در بریتانیا به این بیماری مبتلا هستند که بیش از نیمی از آن ها بیش از پنج سال زنده نمی مانند. علایم این بیمار اغلب شامل آسیب های استخوانی دردناک و ناتوان کننده، کم خونی و سر گیجه است. این بیماری اغلب نتیجه شرایطی خوش خیم به نام MGUS است که به طور خاص افراد پیرتر را تحت تاثیر قرار می دهد. از هر صد فرد مبتلا به این مشکل، به میلوما مبتلا می شوند. محققین دانشگاه بیرمنگام نشان داده اند که در مراحل اولیه تکوین MGUS، سلول های سازنده بافت پیوند مغز استخوان رفتارشان را تغییر می دهند و رشد سرطان را بیشتر حمایت می کنند. آن ها دریافته اند که ژنی کلیدی به نام PADI2 در این سلول های بافت پیوندی بیش فعال شده و منجر به تولید بیش از حد مولکول پیام رسانی به نام اینترلوکین 6 می شود.

سلول های بافت پیوندی اینترلوکین 6 را به درون مغز استخوان آزاد می کنند و این مولکول به گیرنده های روی سطح پلاسما سل ها پیوند می شود و منجر به تکثیر سریع آن ها و مقاومت آن ها در برابر سیگنال های القا کننده مرگ می شود. پیش از این نیز محققین دریافته بودند که سطوح بالای اینترلوکین 6 در مغز استخوان بیماران موجب مقاومت آن ها به داروهای شیمی درمانی می شود. محققین براین باورند که داروهایی که بتوانند ژن PADI2‌را در MGUS‌و میلوما هدف قرار دهند می توانند به طور معناداری سیگنال های حمایت کننده سلول های میلومایی را کاهش دهند و تاثیر درمان های موجود را نیز افزایش دهند.

پایان مطلب/