به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، توکسوپلاسموز بیمار عفونی در حال حاضر لاعلاجی است که بوسیله انگل Toxoplasma gondii ایجاد می شود و روی مغز و چشم افراد اثر می گذارد. در مطالعه‌ای جامع جدید محققین سه گام مهمی که در مطالعات شان برداشته اند را توصیف کرده اند:

• آن ها مدل تجربی جدیدی از یک سویه برزیلی این انگل را شناسایی کرده اند که EGS‌نام دارد و در کشت های بافتی بیشتر شبیه انگل های کیستی خفته رفتار می کند که در سلول های مغزی انسان وجود دارند. این کشف بسیار مفید بوده و پیشرفت مهم در پزشکی محسوب می شود. محققین دانشگاه شیکاگو می گویند این مدل احازه می دهد که ما ژنوتیپ و فنوتیپ عمقی این انگل را شناسایی کنیم و دریابیم که این انگل در مواجه با خون میزبان و سلول های بنیادی مغزی اولیه چه آثاری را به جای می گذارد.

• این انگل کیست دارد مسیرهای سلولی میزبان را از طریقی راه می اندازد که می تواند عملکرد ریبوزومی را تغییر دهد و موجب عدم پردازش صحیح رونوشت ها شده و منجر به ایجاد خطاهایی شود که برآیند آن ها ایجاد آلزایمر و پارکینسون خواهد بود.

• محققین اهداف حیاتی را برای مراحل مختلف زندگی انگل شناسایی کردند. یکی از این اهداف پروتئین میتوکندریایی انگل به نام سیتوکرومb است. آن ها ترکیبات محلول تری نسبت به کینولون های مهارکننده سیتوکرومb شناسایی کرده اند. این امر می تواند بقای انگل را محدود کند و از طرفی دارای خواص فیزیکوشیمیایی متناسب با عبور از سد خونی مغزی برای درمان عفونت های سیستم عصبی مرکزی هستند.

آنالیز وسیع اطلاعات بوسیله محققین دانشگاه شیکاگو که بزودی منتشر شده است نشان می دهد که ظرف ده سال گذشته، سالانه به طور میانگین حدود 6137   نفر به توکسوپلاسموز مبتلا می شوند و رسیدن به روش ها و راه حل های درمانی برای این عفونت انگلی می تواند در بسیاری از جوامع که شیوع این عفونت بالاست تاثیر گذار باشد.

پایان مطلب/