به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در افراد جوان و سالم، شرایط هیپوکسی یا کمبود اکسیژن موجب تولید فاکتورهایی در بدن می شود که رشد عروق خونی جدید را تحریک می کند، اما این امر در زمان پیری یا در صورت وجود بیماری هایی مانند دیابت اتفاق نمی افتد.

اینک در مطالعه ای جدید و با استفاده از مدل موشی، محققین دانشگاه جان هاپکینز درمانی را برای افزایش جریان خون، بهبود حرکت، کاهش مرگ بافتی ارائه داده اند که می تواند مانع از قطع عضو شود. آن ها با استفاده از ژن درمانی و سلول های بنیادی توانسته اند پاسخ بدن به هیپوکسی را مجددا فعال کرده و اندام های حرکتی را نجات بخشند. آن ها با استفاده از یک ناقل ویروسی، ژنی را به اندام حرکتی عقبی موش منتقل کردند که پروتئینی به نام HIF-1 را به سلول ها منتقل می کند و این پروتئین به نوبه خود ژن های لازم برای ساخت عروق خونی جدید را روشن می سازد. این برنامه ژن درمانی جریان خون را تا حدی احیا کرد. نکته جالب در این مطالعه این بود که، این برنامه ژن درمانی جریان خون را در موش های جوان احیا کرد اما بهبود قابل توجهی را در مورد موش های پیر ایجاد نکرد. به نظر می رسد که HIF-1 به طور طبیعی سیگنال هایی را در  بدن برای ساخت عروق جدید فعال می سازد که منجر به فعال سازی و فراخوانی برخی سلول ها برای رشد عروق خونی می شود. یکی از این جمعیت های سلولی، سلول های بنیادی مشتق از مغز استخوان هستند که آن ها را سلول های رگزای مشتق از مغز استخوان می نامند. زمانی که محققین موش ها را با ویروس حاوی HIF-1 تیمار کردند و به طور همزمان سلول های رگزای مشتق از مغز استخوان را نیز به آن ها تزریق کردند مشاهده کردند که احتمال و نیاز به قطع اندام حرکتی در موش های پیر مورد ژن درمانی و سلول درمانی قرار گرفته در مقایسه با موش های گروه کنترل به مراتب پایین  آمد. این نتایج بسیار امیدوار کننده بوده و نشان می دهد که ترکیب ژن و سلول درمانی می تواند نتایج ایسکمی های اندام حرکتی را در زمان پیری یا شرایطی مانند دیابت بهبود ببخشد.

پایان مطلب/