به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در مورد این اختلالات، استفاده از داروها می تواند کمک کننده باشد اما قادر به درمان همه اختلالات نخواهد بود. یک درمان جایگزین برای این داروها، شامل تحریک های الکتریکی سیستم عصبی است که بدوا برای تسکین درد از آن ها استفاده شد و از سال 2000 به بعد محققین از تکنیکی مشابه به آن و از دستگاهی به نام TENS‌استفاده کردند. اما درمان بسیار پیشرفته تر شامل دستگاه نوروپروستتیک است که به طور مستقیم به سیستم عصبی مرتبط می شود و عملکردهای از دست رفته را جایگزین می کند. این دستگاه ها شامل ضربان سازها و پروتزهای حسی برای جایگزینی حس های بینایی و شنوایی برای افراد نابینا و ناشنوا است.

پروتزهای بینایی برای افراد نابینا به طور جالبی می توانند زندگی آن ها را تغییر دهند و بعد از سال ها مطالعه و تحقیق، محققین توانسته اند دستگاهی را طراحی کنند که به طور وایرلس(بی سیم)، یک  چیپ درون چشم را به یک دوربین ویدئو خارجی و یک سیستم پردازش گر متصل می کند. برای افرادی که از بیماری مانند رتینیت پیگمنتوزا رنج می برند و سلول های شبکیه ای حساس به نور آن ها به تدریج در حال مردن هستند، این دستگاه می تواند اطلاعات بینایی را به با استفاده از محرک های الکتریکی به سلول های شبکیه منتقل کند. محققین امیدوارند در سال های پیش رو، از ترکیب نوروپروستتیک به طور فزاینده ای در ترکیب با ژن درمانی مانند اپتوژنتیک و حتی سلول درمانی برای درمان بیماری های چشمی استفاده کنند.

پایان مطلب/