به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، اسکلروزیس جانبی آمیوتروفیک(ALS)، بیماری است که نورون های ارتباط دهنده مغز و طناب نخاعی به عضلات بدن را تخریب می کند و با مرگ این نورون ها، بیمار توانایی های حرکتی، کلامی و تنفسی اش را از دست می دهد.

در این مطالعه جدید محققین دریافته اند که موش های بدون نسخه عملکردی C9ORF72 به طور غیر طبیعی دارای طحال، کبد و گره های لنفی بزرگی هستند و در نهایت به علت بیماری می میرند. موشی که نسخه ای عملکردی از این ژن را داشته باشد علایم مشابه اما با شدت کمتر را نشان می دهد. محققین پیش بینی کردند که این موتاسیون ژنی، نورون ها را نیز تحت تاثیر قرار می دهد و تصور آن ها درست بود و مشاهده کردند که این موتاسیون نورون های دخیل در اتوایمنی را تحت تاثیر قرار می دهد. آن ها آزمایشی را طراحی کردند که آیا می توان با سلول درمانی موش های مدل، سلول های ایمنی جدیدی را از طریق پیوند مغز استخوان ایجاد کرد یا خیر. نتایج نشان داد که موش ناک اوت که پیوند مغز استخوان را دریافت کردند به طور میانگین 43 روز بیشتر عمر کردند، وزن بیشتری داشتند و تعداد پلاکت های خونی شان در تمام زندگی شان بیشتر از موش های کنترل بود و به طور کلی شرایط بهتری داشت. محققین تاکید دارند که پیوند مغز استخوان به طور کامل جانور را نجات نمی بخشد اما می تواند عملکرد C9ORF72 را در سایر اندام ها بهبود ببخشد.

پایان مطلب/