چگونه پاسخ التهابی به داربست سرامیکی، بازسازی استخوانی را افزایش می دهد
در تلاش برای طراحی یک زیست مواد که بازسازی بافت را بهبود ببخشد، محققین دانشگاه درکسل دریافته اند که چگونه التهاب(البته به صورت کنترل شده) برای ترمیم استخوان حیاتی است. یافته های این محققین نشان می دهد که یک نوع داربست سرامیکی با اثر روی رفتار سلول های التهابی اثر بازسازی کنندگی بیشتری در مقایسه با داربست های رایج در مطالعات بالینی دارد.
امتیاز:
به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، شکستگی های استخوانی شدید و بزرگ که به اصطلاح بزرگ تر از اندازه حیاتی(critical size) باشند، به خودی خود ترمیم نمی شوند و جوش نمی خورند و این امر همواره یکی از مشغولیت های ذهنی محققین طب بازساختی بوده است و آن ها به دنبال ترکیب علم مواد و زیست شناسی سلول های بنیادی برای رشد بافت جدید بوده اند. معمولا برای ترمیم چنین شکستگی هایی نیاز به داربستی است که بتواند سلول ها را در ناحیه آسیب نگه دارد و حتی سایر سلول ها را نیز برای انجام ترمیم به این ناحیه فرا خواند.
در این راستا محققین دانشگاه سیدنی استرالیا، اخیرا داربست سرامیکی جدیدی را طراحی کرده اند که بازسازی استخوانی را در جانوران بهبود می بخشد، اما مزیت استفاده از این داربست چیست؟ آن ها دریافته اند که نتایج مثبت و جالب توجه مربوط به این داربست را تا حد زیادی می توان به ماکروفاژها نسبت داد که در بلعیدن و حذف ذرات خارجی و سلول های پیر و فرسوده نقش دارند. ماکروفاژها، سلول های اولیه پاسخ التهابی هستند و می توانند سریعا رفتارشان را در پاسخ به محیط تغییر دهند. زمانی که پاسخ التهابی به درستی عمل کند، این امر می تواند ترمیم بافت را نیز پیش ببرد و اگر دچار انحراف شود، منجر به بیماری می شود. اما ارتباط این داربست سرامیکی و ماکروفاژها چه بود؟ بعد از ایجاد ماکروفاژها از منوسیت ها، محققین آن ها را روی سه نوع داربست مختلف کشت دادند و تفاوت آن ها را از نظر بیان ژن، بعد از چند روز ارزیابی کردند. سپس، برای تعیین این که آیا رفتار ماکروفاژها به آزادسازی فاکتورهای محلول از داربست بستگی دارد یا خیر، آن ها سلول هایی که در تماس مستقیم بودند را با آن هایی که بوسیله یک غشا از داربست جدا شده بودند، مقایسه کردند.
نتایج نشان داد که این داربست سرامیکی جدید منجر به تغییر شکل ماکروفاژها به فنوتیپی به نام M2c شد که بدین معنی است که ژن ها مربوط به بازآرایی را بیان کرده است. این رفتار در مورد داربست هایی که پیش از این برای استفاده در انسان مورد تایید قرار گرفته اند مشاهده نشد. هم چنین این یافته ها نشان داد که ماکروفاژها باید برای بازسازی بافتی در تماس مستقیم با داربست قرار داشته باشند. ماکروفاژ داربست را تجزیه می کند و به آن شکل جدیدی می بخشد. علاوه بر این نتایج اولیه جالب، این مطالعه نشان داد که آنالیز رفتار سلول های انسانی در خارج از بدن راهی موفقیت آمیز برای بررسی کارایی زیست مواد مختلف است.
پایان مطلب/