به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، این مطالعه نشان می دهد که بعد از انتقال این آنتی بادی، DNA‌درمانی سطح MXD3 را کاهش می دهد که پروتئینی است که به بقای سلول های سرطانی کمک می کند. این درمان ترکیبی در مدل های جانوری بسیار امیدوار کننده نشان داده است و توانسته است سلول های لوکمیایی را با کمترین آسیب و عوارض جانبی تخریب کند.

اولیگونوکلئوتیدهای آنتی سنس، تک رشته های DNA‌هستند که می توانند به mRNA باند شوند و مانع از پروتئین سازی شوند. در این مطالعه، محققین DNA آنتی سنسی که پروتئین MXD3 را مهار می کند به آنتی بادی که به CD22‌متصل می شود چسباندند. CD22 یک گیرنده پروتئینی است که تقریبا به صورت انحصاری در سلول های لوکمیای لنفوبلاستیک حاد و سلول های B‌طبیعی بیان می شود. زمانی که آنتی بادی به CD22 متصل می شود، ترکیب به درون سلول لوکمیایی کشیده می شود و اجازه می دهد که مولکول آنتی سنس تولید MXD3 را مهار کند. بدون این پروتئین ضد آپوپتوزی(MXD3)، سلول های لوکمیایی بیشتر مستعد مرگ خواهند بود. استفاده از این درمان هیبریدی علیه رده های سلولی ALL در آزمایشگاه و سلول های لوکمیایی مشتق از بیماران که به مدل موشی زنوگرافت شده بودند، موفقیت آمیز بوده است. جانورانی که این درمان ترکیبی را دریافت کردند بقای بیشتری در مقایسه با گروه کنترل داشتند. این درمان به صورت گزینشی عمل می کند و تنها سلول های بیان کننده CD22‌را هدف قرار می دهد، هرچند این درمان می تواند سلول های B را هم هدف قرار دهد اما روی سلول های بنیادی خونی و سایر بافت ها بی تاثیر خواهد بود.

پایان مطلب/