به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، محققین براین باورند که سلول ها در یک ماده به راحتی ساکن نمی شوند و به صورت کاملا فعالی آن ها را مهندسی می کنند. در این راستا محققین دانشگاه Lehigh براین باورند که شناسایی این که چگونه سلول ها در محیط سه بعدی مواد سنتتیک رفتار می کنند برای پیشرفت در طراحی زیست مواد مورد استفاده در ترمیم زخم، مهندسی بافت و تکثیر سلول های بنیادی حیاتی است. در مطالعات گذشته دکتر شولتز و همکارانش نشان داده بودند که طی فرایندهای چسبندگی، گسترده شدن و حرکت، سلول ها مواد را در مناطق خاصی(در پیرامون خودشان) تجزیه می کنند و اینک آن ها نشان داده اند که سلول ها این عمل را با روشی کاملا متفاوت از آن چه پیش از این تصور می شود انجام می دهند. تا پیش از این مطالعه، محققین براین باور بودند که سلول ها از بین مواد حرکت کرده و به طور همزمان آن را تجزیه می کنند.

اما با استفاده از تکنیک microrheology که برای اندازه گیری ویژگی ها و شرایط یک ماده استفاده می شود، شولتز و همکارانش بعد از کپسوله کردن سلول های بنیادی مزانشیمی در هیدروژل، برهمکنش های دینامیک بین سلول ها هنگامی که آن ها از بین مواد حرکت می کنند، را اندازه گیری کردند. نتیجه خیلی جالب بود، آن ها مشاهده کردند که سلول ها قبل از حرکت، توقف می کنند. آن ها مشاهده کردند که از یک وضعیت ساکن(جایگاهA)، سلول آنزیم ترشح می کند. آن ها براین باورند که آنزیم با یک مهارکننده پیوند شده و به طور موقت فرایند تجزیه را متوقف می شود تا این که سلول ها به جایگاه B برسد. در این جایگاه مجددا آنزیم شروع به ترشح و تجزیه مواد اطراف سلول می کند و تنها در این زمان است که سلول به جایگاه بعدی می رود.

بر مبنای این یافته، شولتز و تیمش تصمیم گرفتند که این مهار کننده را مهار کنند!. به همین منظور آن ها ترکیبات مختلفی را برای متوقف کردن آنزیم تست کرده اند و امیدوارند که با مهار این مهار کننده، ترشح آنزیم را فعال کرده و به سلول اجازه حرکت و تجزیه سریع تر داربست و بستر را بدهند. مهندسی کردن سلول ها و محیط برای حرکت سریع تر برای ترمیم زخم مهم است زیرا سلول ها سریع تر به ناحیه آسیب می رسند و می توانند سریع تر فرایند بازسازی را شروع کنند.

پایان مطلب/