به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress،ذخیره سازی سلول های بنیادی خون بند ناف در بانک های خصوصی برای استفاده اتولوگ روز به روز در حال افزایش است و با استقبال بیشتری مواجه می شود. اما آیا این امر یک مانور تبلیغاتی و بازاریابی است؟ آیا ذخیره سازی آن برای استفاده در آینده یک احتیاط بی فایده است؟ یا این که این استراتژی آینده نگرانه و موفقیت آمیز است؟ این امر با شک و تردید همراه است و شاید گزارشی جدید در این زمینه تعادل را به سمت اطمینان بیشتر در ذخیره سازی جابجا کند.

دالاس هکستال، زمانی که 9 ماهه بود مبتلا به فلج مغزی تشخیص داده است. این اختلال عصبی شد به دلیل کمبود اکسیژن در رحم یا در زمان تولد اتفاق می افتد. والدین دالاس با برخی نورولوژیست ها مشورت کردند و متاسفانه آن ها شانسی را برای بهبود وی قائل نشدند. اما 9 ماه بعد با انجام سلول درمانی با استفاده از سلول های اتولوگ روی وی و در دانشگاه Duke، شانس مجددی به وی داده شد و والدین وی به درمانش امیدوار شدند. زمانی که دالاس متولد شده بود، خون بند ناف وی در یک بانک خصوصی ذخیره شده بود. یک هفته بعد از پیوند، دالاس به طور ناگهانی شروع به صحبت کردن و صدا زدن مادرش کرد. امروز وی دو ساله است و می تواند به تنهایی راه برود و کارهایی را انجام دهد که قبل از سلول درمانی و با توجه به فلج مغزی وی، اصلا قابل تصور نبود. این مطالعه نشان می دهد که ذخیره سازی خون بند ناف و استفاده اتولوگ از آن ها با وجود شک و شبهات بسیار می تواند امیدی برای بسیاری از بیماری های کودکان باشد.

پایان مطلب/