به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در مطالعات سلولی در شرایط آزمایشگاهی، محققین جان هاپکینز برای دو دارو که پیش از این در درمان سرطان بسیار سمی محسوب می شدند، مصارف دیگری را معرفی کرده اند. این دارو ها آزاسیتیدین(AZA) و دسیتابین(DAC) نام دارند و داروهای هدف قرار دهنده اپی ژنتیک هستند و می توانند تغییرات منجر به سرطان را اصلاح کرده و DNA را مدیفه کنند. به نظر می رسد که این داروها می توانند سلول های بنیادی سرطانی که عامل مقاومت درمانی و متاستاز سرطانی نیز هستند هدف قرار دهند. در این مطالعه آن ها نشان داده اند دوزهای پایین این داروها در کشت های سلولی مربوط به سرطان های سینه، ریه و کولون پاسخ های ضد توموری را ایجاد کرده است.

بسیاری از کارشناسان سرطان معتقدند که باید مصرف داروهای آزاسیتیدین و دسیتابین را ممنوع کرد زیرا این داروها در دوزهای بسیار بالا برای سلول های طبیعی سمی هستند و مطالعات اندکی بوده است که نشان دهد این داروها ممکن است در مورد سرطان موثر باشند. اما در مطالعه ای جدید دکتر Zahnow از این داروها و در دوزهای پایین استفاده کرد و با کمال شگفتی مشاهده کرد که این داروها برای بیماران مبتلا به اختلال پیش لوکمیایی به نام سندرم میلودیسپلازی سودمند هستند. آن ها این داروها را با این غلظت ها روی شمار اندکی از بیماران سرطان ریوی پیشرفته تست کردند و به نتایج مثبتی رسیدند. آن ها می گویند که استفاده از دوز پایین این داروها، مسیرهای ژنی سلول های سرطانی شامل آن هایی که چرخه سلولی، ترمیم سلولی، بلوغ سلولی، تمایز سلولی و برهمکنش سلول های ایمنی و مرگ سلولی را کنترل می کنند معکوس می کند. هر چند نتایج استفاده از این داروها بین تومورهای مختلف، متفاوت بوده است اما محققین به طور کلی مشاهده کرده اند سلول های سرطان در حضور این داروها به مرحله طبیعی تری بر می گردند و در نهایت می میرند.

پایان مطلب/