به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در مطالعه ای در مرکز مکس دولبروک، محققین نشان داده اند که شکلی موقتی از اطلاعات ژنتیکی به نام RNA در سلول های انسان و کرم های پهن به صورت مشابه پردازش می شود. سلول های بنیادی توانایی تمایزی بالایی دارند و این امر آن ها را موضوع و ابزار جالبی برای مطالعات طب بازساختی معرفی کرده است. از طرفی پلاناریاها کرم های پهن آزادزی هستند که توانایی بازسازی کنندگی بالایی که دارند و می توانند با توجه به سلول های بنیادی بسیاری که دارند، اجزای بدنی از دست رفته شان را بازسازی و احیا کنند. این مطالعه نشان داده است که فعال شدن ویژه برخی ژن های خاص مسئول توانایی ترمیمی سلول های بنیادی است. در طی این روند است که ژن ها به RNA‌رونویسی می شوند و این RNA ها پردازش شده و نواحی اینترون آن برداشته و اگزون ها باقی می مانند. طی این فرایند، ورژن های مختلفی از اگزون ها وجود خواهد داشت که سلول ها به طور انتخابی و هدفمند از آن ها استفاده می کنند. این پردازش انتخابی می تواند منجر به ایجاد ورژن های مختلفی از پروتئین ها با ویژگی های مختلف شود. تاکنون مشخص نبود که آیا این پردازش انتخابی ویژگی های مربوط به سلول های بنیادی را نیز در پلاناریاها کنترل می کند یا خیر. برای رسیدن به اطلاعات بیشتر در این زمینه، به آنالیز  ژن هایی پرداختند که در سلول های بالغ و سلول های بنیادی کرم های پهن رونویسی می شوند و متعاقب آن متحمل پردازش انتخابی یا جایگزین می شوند. محققین فرایند پردازشی را شناسایی کردند که تنها در سلول های بنیادی کرم ها عمل می کنند و اگزون های جایگزین بیشماری را شناسایی کردند که مسئول پروتئین های متنوع خاص سلول های بنیادی هستند. جالب تر این که اینترون ها، اغلب، از RNA‌برداشته نشده اند که بدین معنی است که پروتئین های دارای عملکرد بیشتری می تواند تولید شود. هم چنین آن ها تعداد میکرواگزون نیز در سلول های کاملا تکوین یافته مشاهده کردند.

در ادامه مطالعه، آن ها پروتئین های کنترل کننده پردازش جایگزین را خاموش کردند. یکی از این پروتئین ها MBNL نام دارد که تولید واریته های پروتئینی مخصوص سلول های بنیادی را سرکوب می کند. هم چنین آن ها کشف کردند که پروتئین CELF‌نیز با پروتئین های MBNL برهمکنش(در تقابل) می کند تا این واریته ها تولید شوند. طی تکوین از یک سلول بنیادی به یک بافت، این دو فاکتور سعی در رقابت بر غلبه کردن به یکدیگر می کنند . این برهمکنش در مورد پستانداران و البته انسان نیز مشاهده شده است. در واقع در این مطالعه محققین دست به شناسایی مکانیسم های جدیدی زدند که از وجود آن ها در مورد سلول های بنیادی پستانداران آگاه نبودند. با رسیدن به این اطلاعات، می توان امیدوار بود که بتوان روش هدفمندی را برای فرایندهای مشابه در انسان ایجاد نمود.

پایان مطلب/