به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، غدد اشکی چشم کوچک اما پرکار هستند. این غدد رطوبت لازم برای بهبود آسیب های چشمی را تولید می کنند و ذارت مضر و باکتری ها را از چشم پاکسازی می کنند. اگر غدد اشکی دچار آسیب یا فرایند پیری شوند یا این که بوسیله مواد دارویی یا آلودگی های خاص فعالیت شان را از دست بدهند، ایجاد شرایطی به نام خشکی چشم کمبود آب(ADDE) می کنند که گاها آن را نابینایی دردناک می نامند. در مطالعه ای جدید محققین در انستیتو تحقیقاتی Scripps با استفاده از مدل های جانوری نشان داده اند که می توان با تزریق نوعی سلول پیش ساز بازسازی کننده این غدد را ترمیم کرد.

در زمان آسیب، غدد اشکی سالم قادر هستند که ظرف مدت هفت روز خودشان را بازسازی کنند اما در زمان بیماری یا التهاب های مزمن، فرایند بازسازی متوقف می شود و محققین در مورد دلیل این امر مطمئن نیستند. در این مطالعه ماکارنکوا و همکارانش سلول های پیش ساز را به لوب های سازنده غدد اشکی تزریق کردند. این سلول ها مشابه سلول های بنیادی هستند و در این مورد خاص، به بافت اپی تلیالی تبدیل می شوند که یکی از اجزای کلیدی غدد اشکی است. اما چالشی که وجود دارد ذخیره سازی و جدا کردن پیش سازهای سلول های اپی تلیالی چسبنده بدون تخریب کردن آن ها است. محققین این مشکل را با ایجاد مارکرهایی برای نشان دار کردن سلول هایی مورد نظر و تست کردن آنزیم های مختلف و سایر شوینده ها برای استخراج کردن آن ها حل کردند. با بدست آوردن این سلول محققین آن ها را به غدد اشکی مدل های موشی سندرم Sjogren تزریق کردند که یک بیماری اتوایمن است که منجر به خشکی چشم، خشکی دهان و سایر علایم می شود. موش های تیمار شده با این سلول ها افزایش معناداری در تولید اشک را نشان دادند که برای اولین بار نشان داد که پیش سازهای سلول های اپی تلیالی می تواند غدد اشکی را ترمیم کند. تست های بیشتر نشان داد که پیش سازهای سلول های اپی تلیالی می توانند ارتباط بین سلول های منقبض شونده میو اپی تلیالی و سلول های ترشحی غدد اشکی را احیا کنند. گام بعدی این پژوهش، مطالعه میزان بقای این بهبودی ناشی از تزریق سلول های پیش ساز در غدد اشکی خواهد بود.

پایان مطلب/