به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، در این مطالعه جدید محققین از سلول های بنیادی مزانشیمی تحمل کننده ایسکمی (itMSCs) که تحت شرایط هیپوکسی مزمن کشت داده شده بودند با هدف افزایش مزایای بالقوه این سلول ها استفاده کردند. هدف این بود که ویژگی تعدیل کنندگی ایمنی این سلول ها را تحت شرایط هیپوکسی تقویت کنند که این تعدیل ایمنی و اثرات ضد التهابی خود می تواند درهای جدیدی را برای درمان و راه های جدیدی را برای انتقال سلول های بنیادی مزانشیمی فراهم کند.

می توان گفت تقریبا تمام روش هایی سلول درمانی استفاده شده برای نارسایی قلبی به دنبال تزریق مستقیم این سلول ها به قلب بوده اند تا موجب رشد مجدد سلولی شوند. اما اگر این سلول ها اثرات ضد التهابی نداشته باشند، انتقال مستقیم آن ها ممکن است شرایط لازم برای ترمیم و تحریک میوکاردیوم آسیب دیده را نداشته باشد.

در این مطالعه محققین ابتدا سلول های بنیادی را اهدا کنندگان سالم جداسازی کرده و  تحت شرایط هیپوکسی کشت دادند و سپس آن ها را به صورت درون سیاهرگی به بیماران منتقل کردند. 90 روز بعد از تزریق این سلول های بنیادی مزانشیمی تحمل کننده ایسکمی هیچ گونه تفاوتی از نظر میزان بی خطر بودن سلول درمانی، مدت زمان بستری شدن و سایر عوارض جانبی با سایر روش ها وجود نداشت. سطح بازآرایی قلبی که مربوط به کسر خروجی بطن چپ و حجم بطنی بود نیز با استفاده از MRI‌ارزیابی شد و تفاوت معناداری بین گروه ها ملاحظه نشد. با این حال تیمار با itMSCها منجر به بهبود وضعیت سلامتی و ظرفیت عملکردی قلب بیماران شد. در واقع این مطالعه نشان داد بیماران تیمار شده با این سلول های بنیادی می توانند مدت زمان بیشتری را به پیاده روی بپردازند و کیفیت زندگی بهتری نیز پیدا کرده اند. این اولین مطالعه ای است که نشان می دهد که استفاده از itMSCها در بیماران مبتلا به هر نوع کاردیومیوپاتی می تواند اثرات مثبتی روی سلامتی بیماران داشته باشد.

پایان مطلب/