به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در مطالعه ای جدید محققین انستیتو سلول های بنیادی هاروارد دریافته اند که برایند رقابت بین نورون های جدید و قدیم به نفع تشکیل نورون های جدید است.

هیپوکامپ به ما این اجازه را می دهد که با توجه به چرایی، چگونگی و کجایی زندگی مان حافظه و خاطراتی را شکل دهیم و نوروژنز و تشکیل نورون های جدید به لطف سلول های بنیادی برای جداسازی این خاطره های و حافظه ها ضروری است. با بالغ شدن مغز انسان، ارتباط بین نورون های قدیمی قوی تر و پیچیده تر می شود و این امر ارتباط برقرار کردن نورون های جدید با آن ها را مشکل می سازد. سلول های بنیادی عصبی قدرت تولید مثلی(خودنوزایی) کمی دارند و این امر موجب می شود که رفته رفته از میزان نوروژنز کاسته شود. با نورون های جدید کمتر برای دسته بندی کردن حافظه، مغز در حال پیر شدن، کارایی لازم برای نگه داشتن حافظه و اطلاعات را نخواهد داشت.

در این مطالعه جدید محققین دریافتند که بیش بیان فاکتور رونویسیKlf9 تنها در نورون های پیر مغز موش، موجب حذف یک پنجم برآمدگی های دندریتیک و افزایش شمار نورون های جدیدی می شود که می توانند تا دو برابر به میزان بیشتری به درون مدار هیپوکامپی تلفیق شوند و سلول های بنیادی عصبی را فعال کنند. زمانی که محققین سطح بیان Klf9 در نورون ها را به سطح طبیعی بازگرداندند، برآمدگی های دندریتی پیر مجدد شکل گرفت و رقابت با نورون های جدید مجددا احیا شد. با این حال نورون هایی که از پیش یکپارچه شده بودند ارتباطات شان را حفظ کردند. در بخش دیگر از مطالعه نیز محققین دریافتند که حذف پروتئین مهمی به نام Rac1 در نورون های پیر می تواند موجب افزایش بقای نورون های جدید شود. محققین براین باورند که افزایش نورون زایی موجب می شود که بین جمعیت های نورونی قدیمی و جدید همپوشانی کمتری اتفاق بیافتد و به این ترتیب مغز بتواند خاطرات و حافظه جداگانه ای را برای هر فرایند تدارک ببیند.

پایان مطلب/