به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، آن ها سنسورهای مولکولی را درون سلول ها قرار دارند که نور ساطع می کنند و نه تنها فعالیت الکتریکی سلول ها را قابل مشاهده می سازد، بلکه برای اولین بار این امر را ممکن می سازد که انواع سلول ها را سریعا شناسایی کنند.

چندین سال است که محققین توانسته اند سلول های بنیادی پرتوان القایی را از سلول های بالغ تولید کنند. این سلول های بنیادی پرتوان توانایی تمایز به انواع سلول ها را دارند. در همین راستا محققین بارها سعی کرده اند که سلول های قلبی را از این سلول های بنیادی پرتوان القایی تولید کنند و از آن ها برای بررسی عملکرد ریتمی نامناسب قلبی استفاده کنند. اما نتایج نشان می دهد که همه این سلول های قلبی یکسان نیستند. در واقع همه آن ها به خودی خود قادر به انقباض و فرستادن سیگنال به سلول های مجاور هستند اما انقباض یکدست و همزمان آن ها معمولا صورت نمی گیرد و با اختلافاتی همراه است. در واقع اختلافاتی در ولتاژ الکتریکی بین داخل و خارج سلول وجود دارد که موجب شکل گرفتن سیگنالی الکتریکی می شود که فرایند تهییج الکتریکی قلب و انقباضات را کنترل می کند. این امر در محیط قلبی طبیعی نیز تا حدی صادق است و برخی از سلول ها به سلول های بطنی، برخی دهلیزی و برخی سلول های گره ای تبدیل می شوند که انقباضات یکدستی ندارند. برای حل این مشکل محققین به جای استفاده از میکروالکترودهایی که به سلول ها می چسبند از سنسورهای زیستی استفاده کرده اند که از یک پروتئین فلورسنس مشتق از ژله ماهی ها ساخته شده است. DNAیی که حاوی این پروتئین های سنسور است به درون سلول قلبی وارد می شود و منجر به تولید پروتئین های سنسور بیشتر می شود. زمانی که سلول قلبی تغییر یافته بوسیله نوری با طول موج خاص تحریک می شود، نوری با طول موج های مختلف را تولید می کند. رنگ دقیق مربوط به نور بازگشتی به تفاوت ولتاژ بین داخل و خارج سلول ها بستگی دارد. می تواند پتانسیل عمل هر سلول را با استفاده از یک دوربین خاص اندازه گیری و ثبت کرد. ویژگی خاص این روش این است که DNA وارد شده می تواند با توالی های تشخیصی خاص به نام پروموتورها جفت شود. این امر تضمین می کند که پروتئین های سنسور تنها در سلول های عضلانی قلبی تولید شوند و می تواند تنها سیگنال های الکتریکی ساطع شده از سلول های دهلیزی، بطنی یا گره های سینوسی را در صورت نیاز ثبت کرد. مزیت این روش این است که می توان ظرف یک روز صدها سلول را مورد بررسی قرار داد و این در حالی است که روش های موجود تنها تعداد انگشت شماری از سلول ها را مورد مطالعه قرار می دهند.

پایان مطلب/