به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، این مطالعه که به تازگی در Nature به چاپ رسیده است نشان می دهد که چگونه پرتوانی بین موش، میمون و انسان متفاوت است و برای اولین بار همتایان تکوینی سلول های بنیادی پریماتی را نشان می دهد. این محققین ژنی را شناسایی کرده اند که برای پیش بینی ویژگی های سلول های بنیادی پرتوان انسان و میمون مفید است و زمینه جدیدی را در مطالعاتی که از سلول های انسانی استفاده می کنند ایجاد کرده است.

مطالعات نشان داده است که تنها سلول های بنیادی که از جنین اولیه جوندگان جداسازی می شوند دارای ویژگی پرتوانی هستند. سلول های بنیادی جنینی موشی مشتق از جنین های قبل از لانه گزینی، می توانند به همه سلول های سه لایه زایای جنینی(اکتودرم، مزودرم و اندودرم) تمایز یابند. از طرف دیگر سلول های انسانی مشتق از جنین های قبل از لانه گزینی قادرند به هر سه رده مذکور تمایز یابند اما این امر در شرایط آزمایشگاهی همیشه صادق نیست. مکانیسم های تکوین جنینی به طور قابل توجهی در بین پستانداران متفاوت است. اما مطالعات روی تکوین پستانداران تقریبا به سلول های موشی منحصر می شود. برای استفاده بهتر از سلول های بنیادی پرتوان انسانی، درک این مطالعه که چه مرحله جنینی سلول های ES و iPS به شرایط پرتوانی شباهت بیشتری دارد ضروری است. محققین آنالیزهای جامعی را روی ژن های بیان شونده طی تکوین جنینی میمون های خرچنگ خوار که قرابت نزدیکی به انسان دارند، انجام دادند. در این راستا، آن ها تکنیک جدیدی را طراحی کردند که قادر به ریزترین مقادیر رونوشت های ژنی(در حد تک سلول) بود. با استفاده از این تکنیک، آن ها مجموعه های ژنی را شناسایی کردند که از مشخصه های تکوین جنینی میمون ها بود. آن ها این ژن ها را با در  سلول های بنیادی جنینی میمون و iPSهای انسانی مقایسه کردند و الگوهای مشابهی را یک هفته بعد از لانه گزینی در جنین های میمون شناسایی کردند. محققین می گویند که آن ها دریافته اند که تغییرات بیان ژنی، قبل و بعد از لانه گزینی به طور بسیار سریع و مستقیم در حال تغییر است. هم چنین به نظر می رسد که جنین های میمون ها در مقایسه با موش ها، بعد از لانه گزینی پرتوانی شان را حداقل تا یک هفته بیشتر نگه می دارند. این ها همگی بدین معنی است که سلول های بنیادی پرتوان پریمات ها دارای سطح مشابهی از پرتوانی مشابه با جنین های میمون ها(یک هفته بعد از لانه گزینی) هستند. از دیدگاه آکادمیک، این مطالعه فاصله موجود و نواقص موجود در تکوین جنینی انسان را پر می کند و تفاوت های تکاملی بین تکوین پستانداران را نشان می دهد.

پایان مطلب/