به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در سال 2009 بود که محققین دریافتند که اسپرمیدین اتوفاژی را القا می کند. اتوفاژی یک فرایند خود تمیز کنندگی سلولی است که طی آن مواد آسیب دیده سلولی که طی فرایند پیری و افزایش سن تجمع پیدا کرده اند هضم می شوند تا انرژی مورد نیاز برای سلول در زمان گرسنگی را فراهم کنند. طی این فرایند زباله های سلولی سمی نیز برداشته می شوند که خود موجب یک اثر حفاظت کنندگی برای سلول می شود. پروفسور فرانک مادئو و همکارانش در دانشگاه Graz دریافته اند که اسپرمیدین افزایش عمر و اتوفاژی را در گونه های مختلف مانند مگس های سرکه، کرم ها و مخمرها القا می کند و مانع از بروز بیماری هایی مانند زوال عقل و برخی سرطان ها می شود. این امر نشان می دهد که تجویز اسپرمیدین می تواند برای برخی شرایط مانند تحلیل رفتن عضلات، عملکرد نامناسب سیستم ایمنی که بوسیله پیری القا می شود و پرتوانی سلول های بنیادی طی فرایند پیری مثمر ثمر باشد. دکتر مادئو بر این باور است که استفاده از اسپرمیدین به عنوان یک عامل محدود کننده انرژی و کالری می تواند همان مزایای روزه داری و یا ناشتا بودن را برای فرد داشته باشد و بدین ترتیب طول عمر سالم فرد را افزایش دهد. در حال حاضر اولین مطالعه بالینی برای انسان با استفاده از اسپرمیدین مشتق از میکروب گندم برای انسان در حال انجام است.

پایان مطلب/