به گزارش بنیان به نقل ازHealthday، برای مقایسه موفقیت گزینه های درمانی مختلف، محققین 582 بیمار مبتلا به لوکمیای یا سندرم میلودیسپلازی را مورد مطالعه قرار دادند. اگر مغز استخوان یا پیوند سلول های بنیادی سازگار از یک اهدا کننده غیر خویشاوند در دسترس نبود، بیماران خون بند ناف یا یک مغز استخوان و پیوند سلول بنیادی غیر سازگار از اهدا کننده غیر خویشاوند را در یافتند.

این مطالعه نشان داد که بقای کلی بعد از پیوند خون بند ناف با کسانی که پیوند های سازگار غیر خویشاوند را دریافت کرده بودند، قابل مقایسه بود. این محققین در مرکز تحقیقات سرطان سیاتل می گویند که به نظر می رسد که بیمارانی که پیوند خون بند ناف را دریافت می کنند، به نظر زندگی طولانی تری در مقایسه با آن هایی که مغز استخوان یا پیوند سلول های بنیادی غیر مطابق را از اهدا کننده های غیر خویشاوند دریافت می کنند، خواهند داشت. به نظر می رسد که استفاده از خون بند ناف به طور ویژه برای بیماران که راه حل زیادی برای گرفتن پیوند ندارند، سودمند باشد.

اغلب خون بند ناف را تنها به عنوان آخرین راه حل برای بیماران بدون اهدا کننده می دانند، اما خون بند ناف تنها یک جایگزین برای منابع اهدایی نیست بلکه این مطالعه نشان می دهد که این منبع می تواند نتایج امیدوار کننده ای نیز بر جای بگذارد.

پایان مطلب/