به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، در این مطالعه محققین دانشگاه تگزاس مهار کننده تیروزین کینازی BCL-ABL را با یک داروی مهار کننده دیگر به نام  ونتوکلاکس ترکیب کردند و پاسخ و نرخ درمانی جالب توجهی را برای هم فاز مزمن بیماری و هم فاز کشنده یا بحرانی بیماری کشف کردند. مهار کننده های BCR-ABL در حال حاضر تنها درمان های استانداردی هستند که برای این بیماران استفاده می شوند اما به طور کامل قادر به ریشه کن کردن بیماری نیستند. نتایج این مطالعه نشان داده است که استفاده از ترکیب این داروها روی مدل موشی پتانسیل درمان لوکمیای میلوئید مزمن و بهبود معنادار شرایط بیماران هم در فاز مزمن و هم فاز بحرانی را دارد.

 مهار کننده های تیروزین کینازی اگر چه درمان مولکولی هدفمندی برای لوکمیای میلوئید مزمن به شمار می آیند اما قادر به حذف سلول های بنیادی سرطانی نیستند و باقی ماندن این سلول ها منجر به عود مجدد بیماری، مقاومت و متاستاز آن می شود. به نظر می رسد که مهارکننده های تیروزین کینازی به این دلیل موفق به ریشه کنی سلول های بنیادی سرطانی نیستند که این سلول ها وابسته به مسیر سیگنالینگ BCR-ABL نیستند. به همین دلیل آن ها ترکیب این داروها با داروی مهار کننده BCL-2 یا ونتوکلاکس را به عنوان گزینه ای راه گشا برای این مشکل مورد استفاده قرار دادند. به نظر می رسد که استفاده از این ترکیب دارویی بتواند هزینه ها و تلفات ناشی از این بیماری را به طور چشمگیری پایین بیاورد.

پایان مطلب/