به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، سیستم عصبی محیطی توانایی بازسازی آکسون های آسیب دیده را دارد اما این توانایی آهسته و اغلب ناکافی است. محققین ویسکونزین مادیسون تاکتیک هایی را برای شروع یا تسریع این رشد مجدد طبیعی یا کمک ریکاوری بعد از آسیب فیزیکی پیشنهاد کرده اند.

آن ها در ابتدا به مطالعه این مطلب پرداختند که چگونه سلول های شوآن خودشان را تغییر شکل می دهند تا نقش فعال تر و هوشمندانه تری را بعد از آسیب بازی کنند. سلول های شوآن در ایجاد عایق میلینی پیرامون اعصاب نقش دارند و فرایند انتقال سیگنال را تقویت می کنند. در حالت یا مد  ترمیمی، سلول های شوآن، سلول های جدیدی را برای کمک تولید می کنند و فرا می خوانند که به تمیزکاری و تحریم رشد عصبی کمک می کنند. در بخشی از مطالعه، محققین فعال شدن ژن ها در سلول های شوآن موش و در آکسون های سالم و بریده شده را مقایسه کردند. آن ها مشاهده کردند که برخی ژن ها خفته تنها بعد از آسیب فعال می شوند و این آغاز برنامه ای است که به موجب آن سلول های شوآن به مد ترمیمی رفته و عملکردهای متعددی را انجام می دهند که برآیند آن رشد مجدد آکسون است. اگرچه تقریبا سایر پاسخ های آسیبی رخ دهنده در سیستم عصبی بویژه در مغز منجر به فعال سازی سلول های بنیادی برای جمعیت زایی و نورون زایی های جدید می شود اما در این مورد نیاز به سلول های بنیادی نیست و سلول های شوآن خودشان را بازبرنامه ریزی می کنند تا به فرایند ترمیمی شان بپردازند. محققین دریافته اند که سیستمی به نام PRC2 معمولا در خاموش سازی برنامه ترمیمی دخالت دارد. در واقغ این مسیر یک سوئیچ خاموش- روشن است که به طور طبیعی در حالت خاموش قرار دارد.

پایان مطلب/