به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، لوکمیای میلوئید حاد زمانی تکوین می یابد که سلول های بنیادی یا پیش ساز خونی نمی توانند به سلول های سفید خونی تمایز یابند و در عوض به حالت زودرس یا نابالغ می مانند. این سلول های نابالغ فضای موجود در مغز استخوان را اشغال کرده و سلول های سالم را در بر می گیرند و به نوعی شرایط تکوینی و حیات را برای سلول های خونی سالم نیز مشکل می کنند. درمان های موجود برای کشتن سلول های سلولی به استفاده از ترکیبات سمی تکیه دارند(شیمی درمانی)، که معمولا مشکلات ثانویه ای را برای آن ها ایجاد می کنند و غالبا سیستم ایمنی آن را نیز مختل می کنند و آن ها را به عفونت های باکتریایی و ویروسی آسیب پذیر می کنند. برای یافتن یک جایگزین، این محققین روشی را استفاده کرده اند که یکی از کشنده ترین اشکال این بیماری به نام لوکمیای پرومیلوئیتیک حاد را به یکی از قابل درمان ترین اشکال این بیماری تبدیل می کند. آن ها از ترکیبی استفاده کرده اند که به جای کشتن این سلول ها آن ها را مجبور به تمایز می کند و زمانی که آن  ها تمایز یابند برای مدت زمان کوتاهی زنده هستند و سپس به عنوان بخشی از بیولوژی طبیعی شان خواهند مرد. طی غربالگری که آن ها انجام دادند اثر بیش از 330000 ترکیب روی سلول های لوکمیایی را بررسی کردند و مشاهده کردند که 11 مورد از این ترکیبات با بلوک کردن آنزیم DHODH، به طور موثری سلول ها را با القای دوره ای که آن را به نوعی دوره ناشتا بودن(period of fasting) می نامند مجبور به تمایز می کنند. نتایج این مطالعه نشان می دهد که سلول های طبیعی می توانند این دوره گرسنگی یا ناشتا بودن را تحمل کنند و این در حالی است که سلول های سرطانی قادر به این امر نیستند و این گرسنگی منجر به شروع تغییراتی در آن ها می شود. بعد از ده هفته تیمار با یک مهار کننده شناخته شده DHODH، موش های مبتلا به لوکمیای میلوئید حاد و موش های دارای سلول های لوکمیای انسانی، وزن شان اضافه شد، فعال شدند و تعداد سلول های بنیادی لوکمیایی کمتری داشتند و عمر آن ها نیز افزایش یافت. محققین امیدوارند بزودی استفاده از این دارو را در مطالعات بالینی شان شروع کنند.

پایان مطلب/