به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، بعدها محققین ویژگی های جدیدی مانند هیپوکسی بودن را به تومورهای سرطانی نسبت دارند که بدین معنی است که این تومورها رشد کرده و به صورت بزرگ شده و متراکم در می آیند و رفته رفته عروق خونی آن ها حذف می شود که این منجر به خونرسانی ناکافی به مرکز می شود. اما نقش این ویژگی ها(سفت بودن و هیپوکسی) در تکوین سرطان مشخص نیست. برای رسیدن به جوابی برای این معما، محققین دانشگاه پرینستون و مرکز سرطان مایو مطالعاتی را انجام دادند و دریافتند که در سرطان سینه، تومورهای سخت و هیپوکسی شده سوئیچ و تغییر حالت زیستی را متحمل می شوند که موجب می شود سلول های خاص وارد یک برنامه پراکنش سرطان شوند و به عبارت دیگر متاستاز کنند. این مطالعه جدید پیشنهاد می کند که برای مبارزه با سرطان باید درمان هایی را ایجاد کنیم که مناطق سفت و هیپوکسی تومورها را هدف قرار دهند. در واقع آن ها دریافته اند که این دو ویژگی یعنی سفتی و هیپوکسی، نقش تعیین کننده ای در تنظیم سلول های بنیادی سرطانی دارند. آن ها دریافته اند که بین پروتئینی به نام کیناز مرتبط با اینتگرین و تولید سلول های بنیادی سرطانی ارتباط وجود دارد و این کیناز به سلول ها کمک می کند که وظایف سلولی مهمی را انجام دهند. اما در تومورهای سفت و محروم از اکسیژن عملکرد این پروتئین به بیراهه می رود. این محققین در مطالعات آزمایشگاهی نشان دادند که کشت های سفت هیپوکسی، سلول های بنیادی سرطانی را افزایش می دهند و زمانی که کیناز مرتبط با اینتگرین را حذف کردند، مشاهده کردند که تشکیل سلول های بنیادی سرطانی متوقف شد. مطالعات بیشتر نشان داد که سلول های توموری بیان کننده مارکرهای بنیادی و کیناز مرتبط با اینتگرین در مناطقی قرار داند که کلاژن بالایی وجود دارد و این به سفتی تومور کمک بیشتری می کند. در مجموع این مطالعه نشان می دهد که سفتی و هیپوکسی منجر به این می شود که کیناز مرتبط با اینتگرین رفتاری غیر طبیعی داشته باشد که خود منجر به شروع تشکیل سلول های بنیادی سرطانی می شود.

پایان مطلب/