به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، محققین می گویند که ژن های Rhox ممکن است در تشکیل تومورهای بیضه ای که از سلول های زایا بوجود می آیند و قادر به تبدیل شدن به سلول های بنیادی اسپرماتوگونیایی نیستند نقش داشته باشند. چنین سلول هایی در مرحله پیش اسپرماتوگونی متوقف می شوند. هم چنین به نظر می رسد که ژن های Rhox برای استفاده در رویکردهای طب بازساختی برای احیای باروری از طریق درمان با سلول های بنیادی اسپرماتوگونیایی نیز مفید باشند. محققین ژن های RHOX مربوط به 250 مرد را که اسپرم اندکی داشتند توالی یابی کردند و دو موتاسیون در یک ژن به نام RHOXF1 و چهار موتاسیون در دو ژن RHOXF2 و RHOXF2B را شناسایی کردند. در مردان دارای غلظت و تعداد اسپرم طبیعی تنها یک موتاسیون شناسایی شد. به نظر می رسد یکی از موتاسیون های مرتبط با تعداد اسپرم اندک، به طور معناداری توانایی فاکتور رونویسی RHOXF2/2B برای تنظیم ژن های هدفش را مختل می کند. مدل سازی مولکولی پیشنهاد می کند که این موتاسیون ساختار سه بعدی را تغییر می دهد. سلول های بنیادی اسپرماتوگونیایی به مردان اجازه می دهند که تا سن 70 سالگی توانایی تولید اسپرم را داشته باشند. یافته های این مطالعه نشان می دهد که Rhox10 برای سلول های بنیادی اسپرماتوگونیایی حیاتی است و موتاسیون در این ژن موجود به ناباروری در مردان شود.

پایان مطلب/