به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، یکی از بزرگترین چالش ها در مطالعه بیماری ها عدم وجود یک مدل مطالعاتی مناسب برای بیماری است. جانورانی مانند موش اغلب برای مدل سازی بیماری های انسانی استفاده می کنند اما در مورد بیماری مانند دیستروفی عضلانی، این موجودات هیچگاه آنالوگ انسان نیستند. اینک در مطالعه ای جدید محققین هاروارد یک پلت فرم muscle on a chip را برای مطالعه این بیماری طراحی کرده اند که اجازه مطالعه عمیق تر تاثیر دیستروفی رو تشکیل عضلات و قدرت آن ها را می دهد. این محققین از مطالعه ای الهام گرفتند که طی یک تست بالینی قدرت عضله زبان(چه میزان فشار برای خم کردن زبان و رساندن آن به سقف دهان کافی است) را برای ارزیابی میزان پیشرفت دیستروفی عضلانی در بیماران استفاده می کرد. از نظر بالینی مقایسه قدرت عضلات بین بیماران بسیار مشکل است زیرا این قدرت به بسیاری از فاکتورها مانند آن چه ما می خوریم، چه میزان می خوابین و تفاوت های جنسی و ... بستگی دارد. اما پزشکان برای تمام بیماران کار یکسانی را انجام می دهند. آن ها در این مطالعه با استفاده از سلول های بنیادی مشتق از بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن یک زبان روی چیپ یا Tongue-on-a-chip را بوجود آوردند. آن ها سلول های بنیادی را برای ساخت عضلات اسکلتی تمایز دادند و از تحریک الکتریکی برای منقبض کردن آن ها شبیه به خم کردن زبان استفاده کردند. مزیت واقعی این Tongue-on-a-chip این است که به طور مستقیم می تواند تشخیص بالینی را میسر سازد. با استفاده از این تکنولوژی پزشکان در سراسر دنیا می توانند داده های مربوط بیماران مبتلا به دیستروفی را گرفته و شرایط آن ها را ارزیابی کنند. این تکنولوژی برای کمپانی های دارویی نیز فرصت خارق العاده ای محسوب می شود تا درمان های پزشکی و تکنیک های ژن درمانی را برای این بیماری کشف کنند. در این مطالعه محققین هاروارد دریافته اند که سلول های بنیادی بالغ موجود(میوبلاست ها) در دیستروفی عضلانی دوشن به کندی به سیگنال ها پاسخ می دهند و قادر به ادغام شدن با یکدیگر نیستند و در نتیجه عضله کوچکتر و ضعیف تری موجود خواهد بود.

پایان مطلب/