به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، جراحان از انواع تکنیک ها برای رشد پوست برای روش های کشیدن پوست طراحی شده استفاده می کنند تا به کمک آن ها پوست را از یک بخش از بدن به جایگاه دیگری از بدن پیوند کنند(اتوگرافت). این روش ها معمولا پوست را به استفاده از یک بالن هوا یا سیلیکون در زیر سطح پوست، می کشند. پوست در برخی مناطق معمولا دچار کشیدگی می شود(مثلا در زمان بارداری)، اما گاهی این کشیدگی بیش از حد است و ممکن است منجر به تخریب بافت شود. در این راستا، محققین روشی را طراحی کرده اند که به کمک آن می توان حد نهایی کشیدگی پوست را تخمین زد.

خارجی ترین لایه پوست به نام استراتوم کرنئوم، از دست رفتن آب بدن از طریق پوست را تنظیم می کند و لایه های زیرین را از ورود میکروب و مواد مضر محیطی محافظت می کند.‌بسیاری از افراد تصور می کنند که پوست مانند آن چه در تصاویر فتوشاپی تبلیغاتی نشان داده می شود، بافت نرم و صاف و مسطح است، در حالی که این گونه نیست. مطالعه محققین دانشگاه Binghamton در کنار مطالعات گذشته نشان می دهد که:

1)برخلاف تصور، بافت پوست و سختی آن با توجه به محتوای آب درون آن به طور قابل توجهی متغیر است به نحوی که پوست های خشک در مقایسه با پوست های مرطوب شکننده تر هستند.

2) آن ها از تصویربرداری های پیشرفته برای دریابی تغییر شکل پوست و کشیده شدن آن استفاده کردند و مشاهده کردند که با توجه به ساختار پوست می توان مکان شروع ترک ها یا شکاف های پوستی را پیش بینی کرد و این می تواند به پزشکان و محققین کمک کند پیش بینی کنند که در آینده چه شکستگی هایی ممکن است پیش بیاید.

3) این شکاف های پوستی به صورت مستقیم نیستند و از توپوگرافی های پوستی خاصی پیروی می کنند که الگوی مثلثی دارند.

4) درنهایت آن ها نشان داده اند که بیشتر شکستگی های پوستی در امتداد ارتباطات سلول- سلول اتفاق می افتد نه این که خود سلول ها را بشکند. این پیشنهاد می کند که ارتباطات سلولی از نظر ساختاری ضعیف ترین نقاط پوست هستند.

این نتایج می توان به تولید کرم های موضعی، صابون ها و محصولات آرایشی کمک کند. هم چنین این مطالعه می تواند به طراحی مطالعات آینده در زمینه ارزیابی تغییرات در ترکیب پوست، pH محیط، کلونی زایی باکتریایی روی پستی و بلندی های پوست و ... کمک کند.

پایان مطلب/