به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، این مطالعه جدید نشان داده است که رت های نر طبیعی با منابع طبیعی تستوسترون، ACLهای قوی تری در مقایسه با نرهای اخته شده یا رت های که میزان کمی تستوسترون تولید می کنند، دارند. کاربرد اولیه نتایج این مطالعه می تواند این باشد که از تستوسترون برای افزایش توانایی ACL برای مقاومت در بار کششی نقش داشته باشد. در واقع تستوسترون یکی از چندین فاکتوری است که روی میزان آسیب پذیری ACL در زنان و مردان تاثیر می گذارند. هم چنین محققین جان هاپکینز می گویند که یافته های آن ها می تواند در نهایت منجر به ارائه تکنیک هایی شود که از سطح هورمون های جنسی موجود در خون برای پیش بینی این امر که کدام ورزشکاران در معرض خطر بیشتر آسیب دیدگی ACL قرار گیرند،استفاده شود. در بخش دیگری از مطالعه آن ها نشان داده اند که استروژن که یک هورمون غالب در زنان است منجر به کاهش قدرت ACL می شود و دریافته اند که لیگامنت های زانویی در هر دو جنس دارای گیرنده هایی برای تستوسترون هستند. برای توضیح این که دقیقا چه مکانیسم ها و مولکول هایی تحت تاثیر استروژن و تستوسترون قرار می گیرند و بدین ترتیب روی قدرت لیگامنت اثر می گذارند، نیاز به مطالعات بیشتر است.

پایان مطلب/