به گزارش بنیان به نقل از stem-cells-news، این مطالعه بر مبنای پژوهشی صورت گرفته بود که پیش از این نشان داده بود سلول های بنیادی در نیچ ها یا ریز محیط های تخصصی باقی می مانند و این نیچ ها از آن ها حمایت می کنند. در این مطالعه آن ها نشان دادند که زمانی که سلول های بنیادی از نیچ شان کنده می شوند، هویت خود به عنوان سلول بنیادی را از دست می دهند و شروع به تمایز به سلول های خاص می کنند. با این حال مسیرهایی که برهمکنش سلول های بنیادی با نیچ شان را تنظیم کند به میزان زیادی ناشناخته مانده است.

در مغز سلول های بنیادی در نیچ هایی در نزدیکی بطن های مملو از مایع مغزی قرار گرفته اند که ناحیه تحت بطنی نام دارد. در مطالعات گذشته محققین روی مولکول هایی به نام پروتئین های Id( مهارکننده تمایز) فوکوس کرده بودند که ویژگی های مختلف سلول های بنیادی را تنظیم می کنند. برای شناسایی چگونگی عملکرد آن ها، محققین سوش موشی به صورت ژنتیکی تغییر یافته ای را تولید کردند که پروتئین های Id آن ها در سلول های بنیادی عصبی ناک دان شده بودند. در غیاب این پروتئین ها، موش ظرف 24 ساعت بعد از تولد مرد و مغز آن ها به طور قابل توجهی ظرفیت تکثیر شوندگی پایینی از سلول های بنیادی عصبی را نشان داد و در نتیجه جمعیت سلول های بنیادی آن کاهش بافت. مطالعه بیشتر روی این موش ها نشان داد که پروتئین های Id به طور مستقیم تولید پروتئینی به نام Rap1GAP را تنظیم می کنند که خود Rap1 به عنوان یک تنظیم کننده کلیدی چسبندگی سلولی را تنظیم می کند. آن ها دریافتند که مسیر Id-Rap1GAP-Rap1 برای چسبندگی سلول های بنیادی عصبی به نیچ شان و برای حفظ آن ها حیاتی است. ممکن است مسیرهای دیگری نیز در این فرایند دخیل باشند اما این مسیر نقش کلیدی تری دارد. محققین می گویند اگر ما بتوانیم درک کنیم که چگونه دستکاری مسیرها می تواند سرنوشت سلول های بنیادی را تعیین کند، در آینده ای نزدیک خواهیم توانست از تنظیم ویژگی های سلول های بنیادی عصبی برای اهداف درمانی استفاده کنیم.

پایان مطلب/