به گزارش بنیان به نقل از "مدیکال اکسپرس"؛ پمفیگوس ولگاریس یک بیماری پوستی خودایمنی تهدید کننده زندگی است وزمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن ، آنتی بادی هایی را بر علیه پروتئین های هدف در پوست به نام عنوان desomogleins تولید کند. Desmogleins به تشکیل اتصالات چسبنده که سلول های پوستی را در کنارهم نگه می دارد ، کمک کرده و سلامت پوست را حفظ می کند. در حال حاضر، پمفیگوس ولگاریس با مهارکننده های سیستم ایمنی درمان می شود، با این حال، این مهارکننده ها می توانند بیمار را مستعد ابتلا به عفونت کنند. در این شماره از مجله تحقیقات بالینی، محققانی به رهبری Jens Waschke در موسسه آناتومی و زیست شناسی سلولی مونیخ، آلمان، گزارش کردند که یک پپتید کوچک موجب مهارتشخیص desmogleins توسط آنتی بادی می شود. مهمتراینکه، این پپتید می تواند از تاول پوستی ناشی از آنتی بادی هنگامیکه بطورموضعی درموش استفاده می شود، جلوگیری می کند. درسطح سلولی، این پپتید اتصال سلول-سلول را بهبود بخشیده و مسیرهای پیام رسانی را که با اتصال آنتی بادی فعال می شود، تضعیف می کند. این نتایج نشان می دهد که این پپتید می تواند به عنوان یک گزینه درمانی برای پمفیگوس ولگاریس به خدمت گرفته شود.

• ویکی پدیا: پیوند پپتیدی(به انگلیسی: Peptide bond)‏ یک پیوند شیمیایی بین دو مولکول است که گروه کربوکسیل یک مولکول با گروه آمین مولکول دیگر واکنش می‌دهد ایجاد می‌شود و به این وسیله یک مولکول آب آزاد می‌شود(سنتز آبدهی) و بیش‌تر میان دو اسید آمینه برقرار می‌شود. پیوند پپتیدی میان دو اسید امینه‌است . اگر شمار اسید امینه‌هایی که به یکدیگر پیوندمیخورند کم باشد به آن الیگو پپتید می‌گویند و اگر شمار اسید امینه‌هایی که به یکدیگر پیوندمی‌خورند زیاد باشد به آن پلی پپتید می‌گویند .اگر وزن مولکولی یک زنجیره پپتیدی کمتر از ۱۰۰۰۰ باشد به آن پلی پپتید می‌گویند و اگر بیش‌تر از این باشد به آن پروتئین می‌گویند .