به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، آنالیز این امر که چگونه مکانیک محیط و بویژه سفتی ماتریکس خارج سلولی پیرامون سلول ها و موجود در ساختار بافتی می تواند کارایی یک دارو را تحت تاثیر قرار دهد بسیار مهم است. در مطالعه ای جدید محققین هاروارد راهی را برای آنالیز این ویژگی و تاثیر ماتریکس خارج سلولی روی کارایی داروهای شیمی درمانی طراحی کرده اند. آن ها توانسته اند با استفاده از هیدروژل های آلژینات یک سنجش غربالگری دارویی جدید را طراحی کنند. این هیدروژل های آلژینات سفتی مکانیکی و سایر ویژگی های فیزیکی مربوط به بافت توموری یا بافت طبیعی را به خوبی شبیه سازی می کنند. در واقع به نظر می رسد باید برای موفقیت در استفاده از داروهای شیمی درمانی کارایی آن ها را در محیط های سلولی مختلف ارزیابی کرد. این تیم تحقیقاتی پیش از این توانسته بودند از این هیدروژل های آلژینات قابل تنظیم در طب بازساختی، تمایز سلول های بنیادی و شبیه سازی تشکیل عروق خونی و ترمیم استخوان و غضروف استفاده کنند.

در این مطالعه نیز آن ها ریز محیط سه بعدی با سفتی ماتریکس قابل تنظیم ساختند که درون آن ها سلول های سرطانی قرار داشته و می توانند در معرض داروهای مختلفی قرار گیرند و مقاومت آن ها به داروها قابل مشاهده بود. با تغییر دادن سفتی ماتریکس آن ها نشان دادند که سیگنال های مکانیکی چگونگی پاسخ دهی سلول های سرطانی به داروهای شیمی درمانی را کنترل می کنند. برای بسیاری از داروها، هرچه ماتریکس نرم تر باشد، سلول های سرطانی به درمان مقاوم تر خواهند بود. محققین هیدروژل های مشابهی را به موش ایمپلنت کردند تا به صورت in vivo بررسی کنند که آیا نرمی ماتریکس رشد سرطان را تسریع می کند و افزایش مقاومت سلول های سرطانی به شیمی درمانی می شود یا خیر و جواب مثبت بود. محققین براین باورند که این هیدروژل ها می توانند به تکوین داروهای مناسب برای شکستن مقاومت سلول های سرطانی کمک کنند.

پایان مطلب/