به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، در مطالعه ای جدید محققین نشان داده اند که نرمی سلول های قرنیه پتانسیل آن ها برای فعالیت شبه بنیادی مانند خودنوزایی و تمایز به انواع سلول های بالغ را نشان می دهد. این مارکر بیومکانیکی می تواند به عنوان رویکردی سریع و مقرون به صرفه برای تقویت و غنی سازی سلول های شبه بنیادی در بافت قرنیه پیوندی استفاده شود.

مطالعات گذشته نشان داده است که درصد آستانه ای از سلول های بنیادی قرنیه برای سلول درمانی اتولوگ و موفقیت آمیز قرنیه مورد نیاز است. اما این مطالعه جدید بوسیله محققین در دانشگاه جورجیا نشان داده است که تکنیک های دسته بندی سلول ها بر مبنای سفتی و نرمی سلول ها و بیومارکرهای موجود ممکن است در آینده ای نزدیک غنی سازی سلول های بنیادی لیمبال را تسهیل کند و در نتیجه موفقیت بالینی را برای بیمارانی که درصد اندکی از سلول های بنیادی لیمبال دارند افزایش دهد.

در این مطالعه آن ها در ابتدا انواع مختلف سلول های قرنیه انسانی را بر مبنای مارکرهای مولکولی شان دسته بندی کردند و سپس ویژگی های مکانیکی آن ها را نیز با استفاده از میکروسکوپ نیروی اتمی(AFM) ارزیابی کردند. نتایج نشان داد که سلول های بنیادی لیمبال در مقایسه با سایر سلول های بالغ قرنیه نرم تر بوده و قابلیت فشرده شدن بیشتری را نشان می دهد. آنالیزهای بیشتر نشان داد که سلول های بنیادی کوچک تر بوده و نسبت هسته به سیتوپلاسم بیشتر و ویسکوزیته کمتری در مقایسه با سلول های بالغ دارند. محققین براین باورند که ترکیب مارکرهای بیوفیزیکی متعدد مانند سختی و نرمی و اندازه می تواند به اندازه مارکرهای مولکولی که برای دسته بندی سلول های بنیادی استفاده می شود کارامد باشد. در گام بعد آن ها از سیستم میکروفلوئیدیکی استفاده کردند که سلول ها را بر مبنای ویژگی های مکانیکی شان دسته بندی می کند و در نتیجه به طور موثرتر و مقرون به صرفه تری در مقایسه با روش های موجود، سلول های بنیادی را جداسازی می کرد. محققین براین باورند که این سیستم می تواند منجر به غنی سازی موثر سلول های بنیادی لیمبال و استفاده از آن ها در سلول درمانی نابینایی ناشی از آسیب قرنیه شود.

پایان مطلب/