به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، جهت مطالعه پارکینسون پژوهشگران تاثیرات بیماری را روی حیوانات توسط یک ترکیب به نام MPTP بررسی کرده اند. این ماده یک ناخالصی غیر مجاز داروی MPPP یا هروئین سنتز شده است. MPTP باعث آسیب به سلول های مغزی می شود، به نوروترانسمیتر دوپامین پاسخ می دهد و مشکلاتی را در کنترل عضلات نظیر رعشه و دشواری در راه رفتن، ایجاد می کند.تا قبل از این مطالعه تصور می شد که MPTP وارد مغز شده و در نهایت توسط آنزیم MAO-B که بر روی میتوکندری نورون های حساس به دوپامین قرار دارد، به یک ترکیب سمی به نام MPP+ تبدیل می شود. همچنین دانشمندان معتقد بودند که MPP+ توسط انتقال دهندگان ویژه به این نورون ها که عملکرد میتوکندریایی را مهار می کنند و باعث مرگ سلول می شوند،حمل میشود.

برخلاف MAO-B تصصور می شدCYP2D6 همراه شبکه آندوپلاسمی دارای نقش محافظتی در برابر سمیت MPTP داشته باشد. نویسندگان مقاله مذکور اکنون نشان داده اند که CYP2D6 میتوکندریایی می تواند به طور موثر MPTP را به MPP+ سمی تبدیل کند.این یافته احتمال ارتباط بین CYP2D6 و پارکینسون را بیان می کند. حدود 80 درصد جمعیت انسانی یک نسخه از ژن CYP2D6 را دارند در حالی که 20 درصد باقیمانده اشکال متنوع این ژن را دارا می باشند. یکی از پژوهشگران این طرح تحقیقاتی می گوید دراین افراد فعالیت CYP2D6 میتوکندریایی می تواند بالا باشد به این معنی که همبستگی میان این اشکال ژنی و بروز پارکینسون وجود دارد.

 

با کار روی سلول های عصبی اولیه در محیط کشت، محققان نشان دادند که CYP2D6 می تواند فعالانه MPtp را اکسید کرده و به MPP+ تبدیل کند. زمانی که این گروه ترکیباتی را استفاده کردند که به طور انتخابی فعالیت CYP2D6 را مهار می کنند، روند تبدیل متوقف شد و نیز تولید مجدد سلول های عصبی به طور چشمگیری کاهش یافت. محققان این پروژه عقیده دارند که اگر بتوانند MPTP و یک مهار کننده برای CYP2D6 را به نورون های حساس به دوپامین اضافه کنند، از عملکرد نورون به شکل قابل توجهی محافظت خواهد شد.

 

 

گام بعدی مطالعه بر اساس این یافته ها، استفاده از یک مدل حیوانی و سلول های بنیادی برای تایید اهمیت نقش CYP2D6 درپیشرفت نشانه های پارکینسون است.

 

پایان مطلب/